Προσοχή:Το ΑΙΓΑΙΟ μοιράζεται - Προς αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 19 Νοέμβρη 2010
Σελίδα 3

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
«Πλατφόρμες» συγκυριαρχίας στο Αιγαίο
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Ε. Μπαγίς αποκαλύπτει το πλαίσιο των προωθούμενων διευθετήσεων, σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων

Η ντόπια αστική τάξη καίγεται για μπίζνες στο Αιγαίο με το τουρκικό και πολυεθνικό κεφάλαιο. Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα σαρώνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας
Αποκαλυπτικός για τα όσα συντελούνται στο παρασκήνιο της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης, αναφορικά με τις διευθετήσεις στο Αιγαίο, είναι ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας, Εγκεμέν Μπαγίς, δηλώσεις του οποίου δημοσιεύονται στο χτεσινό Τύπο (ΤΑ ΝΕΑ).
Φανερώνοντας την πρεμούρα που έχουν ισχυρές μερίδες της αστικής τάξης στις δύο πλευρές του Αιγαίου για εκμετάλλευση της λείας από τους φυσικούς πόρους του Αιγαίου, ο Τούρκος υπουργός δίνει το πλαίσιο μιας εναλλακτικής συμφωνίας, σε περίπτωση που οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Γ. Παπανδρέου και Τ. Ερντογάν, δεν καταφέρουν άμεσα να επιλύσουν όλα τα θέματα στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα, προτείνει στις «διαφιλονικούμενες» περιοχές «να φτιάξουμε πλατφόρμες πετρελαίου και αυτές να γίνουν πλατφόρμες επίλυσης των διαφορών». Καθόλου τυχαία, το ίδιο πλαίσιο διευθέτησης έχουν κατά καιρούς θέσει και αξιωματούχοι των ΗΠΑ. Πρόκειται για τη «λύση» της κατά περίπτωση συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, που είναι μια πιλοτική διαδικασία για συνολικότερες διευθετήσεις.
Εάν η παραπάνω πρόταση υλοποιηθεί, τότε οι πλατφόρμες συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών θα αποτελέσουν και τη βάση της συνδιαχείρισης, σε στρατιωτικό επίπεδο, και κατ' επέκταση της ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας, υπό ΝΑΤΟική σημαία.
Το Αιγαίο είναι μια περιοχή διάσπαρτη από εκατοντάδες ελληνικά νησιά (δύο νησιά μόνο υπάγονται στην τουρκική επικράτεια, η Ιμβρος και η Τένεδος). Κατά 80%, αποτελεί περιοχή είτε ελληνικής επικράτειας (ξηρά και θάλασσα), είτε χώρος με αποκλειστικά ελληνικά δικαιώματα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων (υφαλοκρηπίδα - Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και χώρος ελληνικής αρμοδιότητας για τον έλεγχο των πτήσεων και της ασφάλειας (FIR).
Με την πρόταση της Τουρκίας, η οποία φαίνεται πως συζητιέται στις διμερείς διαβουλεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, θα δημιουργηθούν νησίδες ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης - συγκυριαρχίας και θα μπουν οι βάσεις για την αλλαγή συνόρων, εφόσον θα υπάρξει αναθεώρηση της κρατικής κυριαρχίας.
Τα σχέδια αυτά φαίνεται πως καλοβλέπει και η ελληνική κυβέρνηση, καθώς πρόσφατα ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε διαρρεύσει ότι γίνονται συζητήσεις με την πολυεθνική πετρελαϊκή Shell, ενώ δημοσιεύματα κάνουν ήδη λόγο για κονσόρτσιουμ εκμετάλλευσης του πετρελαίου στο Αιγαίο, με ελληνικά, τουρκικά και αμερικανικά κεφάλαια.
«Πακέτο» και η αποστρατιωτικοποίηση
Να σημειωθεί ότι το όλο πλαίσιο της συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης του Αιγαίου συνδέεται με τις κατά καιρούς προτάσεις αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών που προωθούν Τουρκία και ΝΑΤΟ, με σοβαρές συνέπειες συνολικά στην αμυντική θωράκιση της Ελλάδας.
Υπενθυμίζεται ακόμα ότι, ο Ε. Μπαγίς, στις 25 Μάρτη 2010, μετά από συνάντηση που είχε στις Βρυξέλλες με τον Ελληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, προέτρεψε «ο αποκλεισμός των βαρέων όπλων (σ.σ. στις στρατιωτικές παρελάσεις στην Ελλάδα) πρέπει να γίνει και στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο γιατί είναι περιοχές ειρήνης». Προτάσεις που ακολούθως συζητήθηκαν συγκεκριμένα κατά τις δύο επισκέψεις του Τ. Ερντογάν (Μάης, Οκτώβρης).
Κατά τα άλλα, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας προτρέπει να «μετατρέψουμε τα προβλήματα σε ευκαιρίες» και δηλώνει ότι πιστεύει πως αν λυθούν τα προβλήματα, το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος μπορούν να γίνουν «ένας παράδεισος τουρισμού και εισοδήματος για όλες τις εμπλεκόμενες χώρες».
Προσθέτει ακόμα ότι «πρέπει να υποστηρίξουμε τους δύο πρωθυπουργούς σε αυτή τη διαδικασία, αλλά πρέπει επίσης να τους αφήσουμε να επιλέξουν την πλατφόρμα επίλυσης», ενώ σημειώνει ότι «η Τουρκία είναι πάντα έτοιμη για τη μεγάλη λύση. Αλλά ίσως πρέπει πρώτα να επιλύσουμε κάτι μικρό που θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη λύση, σε μια φόρμουλα πακέτου επίλυσης».

Σημείωση: Θεωρώ ότι η άποψη και οι πληροφορίες του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ θα πρέπει να μας προβληματίσουν πολύ σοβαρά

Άρθρο του ΣΤΑΘΗ απο την σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με παρεμφερές θέμα
ΛΕΗΛΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ
Συνδιαχείριση. Το νέο τοτέμ. Στο Αιγαίο. Που εκτός απ' τα ψάρια του πρέπει να ανήκει και στους Αμερικανούς. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο οι αντιθέσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Προϋπόθεση για αυτές τις αντιθέσεις οι συνεχείς και διευρυνόμενες διεκδικήσεις της Τουρκίας. Προϋπόθεση των τουρκικών διεκδικήσεων η αμερικανική υποστήριξη και οι ΝΑΤΟϊκές στοχεύσεις και προτεραιότητες.Με την Ελλάδα επί μακρόν αδρανή στις διπλωματικές της σχέσεις, ανίκανη να επωφεληθεί από τα συμφέροντα φυσικών της συμμάχων, αποξενωμένη απ' αυτούς όλο και πιο πολύ, έχει φθάσει πλέον να ασφυκτιά «έξι μίλια ένθεν των ζωτικών της συμφερόντων» -για να το πούμε κάπως σχηματικά.Η Ελλάδα βρίσκεται τώρα σε τέτοια οικονομική αδυναμία (και δομική) που φαίνεται ανίκανη να δηλώνει -πόσο μάλλον να υπερασπίζεται- την κρατική κι εθνική της κυριαρχία (προς πολλούς τρίτους, ΗΠΑ, Τουρκία, Ενωση κι άλλους)...Από μηχανής θεός λοιπόν η Συνδιαχείριση. Ενα ακόμα «Μνημόνιο» που θα το ονομάζουμε «Γουάντα»...
Η Ελλάδα, από το 1974, λειτουργεί με το σύνδρομο της ήττας. Διότι τότε η χώρα ηττήθηκε. Οχι η άρχουσα τάξη, η χώρα. Η άρχουσα τάξη απλώς μέσα απ' αυτήν την ήττα (την οποία αμέσως παραδέχθηκε) βεβαιώθηκε η ίδια για το ορθόν τών έως τότε προσανατολισμών της. Οτι δηλαδή δεν μπορούσε να 'ναι τίποτε περισσότερο από παραπληρωματική των ξένων Δυνάμεων. Οτι το στίγμα της διαμόρφωσής της μέσα από τη συνεργασία της στην Κατοχή με τον Αξονα και τη συνεργασία της στον Εμφύλιο κι ύστερα με τους Αγγλοαμερικανούς, την καταδίκασε να 'ναι αυταρχική στο εσωτερικό (όσον και ληστρική με τον λαό), δουλική και υποτελής ως προς τους ξένους «Συμμάχους» της, ήγουν προστάτες.
Η αστική τάξη της εποχής του Βενιζέλου έφθασε κακήν κακώς και μεταλλαγμένη στην εποχή του Παπάγου κι έκτοτε, πλην ολίγων Λακεδαιμονίων, βυθίστηκε σε όλο εκείνο το καραγκιοζιλίκι που κατέληξε στην τραγωδία της Κύπρου. Η Ελλάδα, από αστικό αναπτυσσόμενο κράτος έως την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά, εξέπεσε πάλι στο επίπεδο μιας αποικίας κι ενός προτεκτοράτου, παρά τον ηρωικό αγώνα του λαού της στην κατοχή, στην ανοικοδόμηση, στην εργασία, στο επιχειρείν, στις τέχνες και τα γράμματα.
Αλλά, αν ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός βίωσαν το Κυπριακό ως τραγωδία, η αστική μας τάξη αποδείχθηκε το φιάσκο αυτής της υπόθεσης. Εκτοτε οι κυβερνήσεις αυτής της τάξης, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, διαχειρίζονται τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας με το σύνδρομο της ήττας του 1974.
Κι ως εκ τούτου εφαρμόζουν από τότε μπροστά σε κάθε πρόβλημα ή πρόκληση την πολιτική του κατευνασμού. Κατευνασμός προς τον εκάστοτε προκαλούντα και προσφυγή στην υψηλή προστασία (που ουδέποτε προστασία αποδείχθηκε) των ΗΠΑ.
Από το 1974 και μετά, όποτε η Τουρκία προκαλεί, και προκαλεί όλο και πιο πυκνά, η Ελλάδα ακολουθεί πολιτική κατευνασμού -και, ασχέτως λεονταρισμών τύπου «βυθίσατε το Χόρα», εν τέλει καταλήγει σε διευθετήσεις που ομολογούν διαρκώς ένα αλλεπάλληλο mea culpa. Συνοδευόμενο μάλιστα συχνά με περίτρομες «ευχαριστίες» όπως εκείνες του έντρομου κ. Σημίτη προς τους Αμερικανούς μέσα απ' το ίδιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ετσι όχι μόνον αποκτήσαμε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο αλλά, ακολουθώντας συνεχώς τον «δρόμο προς τα Σούσα», τον δρόμο του κατευνασμού, ο κ. Σημίτης στη Λισσαβώνα άνοιξε την Κερκόπορτα ακόμα και στην ίδια τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Είναι πασίγνωστο ότι ο κατευνασμός οδηγεί ή στην ήττα χωρίς πόλεμο ή στον πόλεμο. Είναι επίσης πασίγνωστο ότι η Ελλάδα συνεχώς λόγω αυτής της πολιτικής περισφίγγεται. Οχι μόνον γκρίζες ζώνες, αλλά απειλές πολέμου εν σχέσει με τα χωρικά μας ύδατα, παραβιάσεις και παραβάσεις, αμφισβήτηση συνόρων, όλα είναι στην ημερήσια διάταξη. Η Τουρκία
κάνει το ένα βήμα μετά το άλλο. Τώρα η Ελλάδα ασφυκτιά. Δεν μπορεί να ορίσει ΑΟΖ, κινείται με ασφάλεια μόνον δυτικώς του 25ου Μεσημβρινού, η άμυνά της έχει γίνει κόσκινο απ' τις επιλογές της μίζας, ο συσχετισμός μέσα στο ΝΑΤΟ γέρνει διαρκώς υπέρ της Τουρκίας και οι προκλήσεις πλέον αφορούν το ίδιο το έδαφος της χώρας, στη Θράκη.
Ομως οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν στον κατευνασμό! Με αδρανή τη διπλωματία της, αποξενωμένον τον λαό της και διαλυμένη την οικονομία της, φέρεται, η Ελλάδα φέρεται σαν να έχει χάσει πόλεμο.
Ακολουθεί λοιπόν έτσι την ίδια πολιτική του κατευνασμού απέναντι και σε ήσσονες αλλά ισχυρώς προστατευόμενες δυνάμεις όπως η FYROM και η Αλβανία. Με τα ίδια θλιβερά αποτελέσματα (ΑΟΖ, όνομα, τσάμικο -όχι ο γνωστός χορός).
Κι ενώ τόσον οι ΗΠΑ όσον κι ορισμένες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις ενθαρρύνουν τον εθνικισμό των Αλβανών και των Σκοπιανών, η Ελλάδα εξακολουθεί να χρεώνεται πατόκορφα αγοράζοντας απ' αυτούς τους ίδιους «αιχμάλωτα» όπλα, καθώς και να ξεπουλάει για χάρη τους υποθέσεις ζωτικές για την ίδια, όπως ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Ούτε καν η Λιβύη φαίνεται να μας παίρνει στα σοβαρά, ενώ ο συντονισμός με την Κύπρο και την Αίγυπτο για τον προσδιορισμό Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών δεν σκοντάφτει μόνον πάνω στην τουρκική αντίδραση, αλλά και στους νεόκοπους τυχοδιωκτισμούς που η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε με το Ισραήλ...
*****
Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που τα «εξ εσπερίας νέφη» ζώνουν μια αδύναμη Ελλάδα κι απ' τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 19.ΧΙ.2010 stathis@enet.gr