Μ.Μελετόπουλος: ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Ο υπουργός Οικονομίας, ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, θα γνωρίζει ασφαλώς ότι η εφαρμογή κάθε νόμου προϋποθέτει ένα ελάχιστο όριο κοινωνικής αποδοχής ή έστω ανοχής (στην νομική ορολογία την opinio necessitatis). Το Μεσοπρόθεσμο δεν μπορεί να υλοποιηθεί γιατί κατακρεουργεί όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές κατηγορίες: τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα, τους μικροϊδιοκτήτες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες, τους μισθωτούς αλλά και τους εισοδηματίες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες αλλά και τους μεγάλους επενδυτές.
Η «εισφορά αλληλεγγύης» και οι νέοι συντελεστές φορολόγησης, η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 8.000 ευρώ με αποτέλεσμα την επιβάρυνση των μισθωτών με φόρο ίσο έως το ήμισυ ενός μισθού, η μείωση του αφορολόγητου ορίου ακίνητης περιουσίας στα 200.000 ευρώ (έτσι θα πρέπει να πληρώσει τεράστιο φόρο ένας άνεργος κληρονόμος κατοικίας ή ένας μισθωτός ιδιοκτήτης με στεγαστικό), το τέλος επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, η φορολόγηση βάσει των στοιχείων του προηγούμενου οικονομικού έτους (δηλαδή ο κατεστραμμένος εφέτος επιχειρηματίας ή ο απολυμένος εφέτος μισθωτός θα κληθούν να πληρώσουν φόρο για το εισόδημα που…είχαν και που δεν έχουν πλέον) αποτελούν παρανοϊκά μέτρα που δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να γίνουν αποδεκτά χωρίς μαζικά φαινόμενα ανυπακοής ή και αυτοδικίας.
Ούτε το επικοινωνιακό περιτύλιγμα των μέτρων με τα κροκοδείλια δάκρυα και το αυτομαστίγωμα των εισηγητών τους ούτε η προκλητική φορολόγηση του βουλευτικού μισθού κατά….5% μπορούν να μειώσουν την οργή της κοινωνίας.
Ακόμη χειρότερα, το Μεσοπρόθεσμο δεν κάνει απολύτως καμμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για την μείωση του τεράστιου και διεφθαρμένου κράτους, που παράγει το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος και ευνουχίζει κάθε προσπάθεια επένδυσης και ανάπτυξης. Κάτι εύλογο, αφού το κράτος είναι το βασικό εργαλείο του πελατειακού συστήματος και μηχανισμός αναπαραγωγής της εκλογικής πελατείας των κομμάτων εξουσίας, που δεν έχουν όραμα ούτε σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας παρά μόνον την δυνατότητα χυδαίας ικανοποίησης ατομικών αιτημάτων.
Επίσης δεν υπάρχει απολύτως καμμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για την μείωση της γραφειοκρατίας, την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας από την διαφθορά και την διαπλοκή, την μείωση των δαπανών, την κατάργηση των ολιγαρχικών προνομίων των πολιτικών και των κομματικών στελεχών των ΔΕΚΟ.
Δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση, πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, οιαδήποτε ελπίδα για ανασυγκρότηση.
Δεν υπάρχει ούτε κάν ειλικρινής ενημέρωση του Ελληνικού λαού για το μέλλον του, για τις συνθήκες στις οποίες θα κληθεί να ζήσει τις επόμενες δεκαετίες, ώστε τουλάχιστον να προετοιμαστεί ψυχολογικά και να αναπροσαρμόσει τον τρόπο σκέψης του και να λάβει τα μέτρα του. Μόνον διαρκή ψεύδη και ασύλληπτου θράσους χαμόγελα και αστεϊσμοί.
Τέλος, δεν υπάρχει η αναγκαία νέμεσις, η παραδειγματική τιμωρία των διεφθαρμένων και των ληστών του δημοσίου πλούτου, που θα ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, θα επιφέρει την ηθική κάθαρση, θα αναγεννήσει την πολιτική ζωή και θα καταστήσει εφαρμοστέα οιαδήποτε προσπάθεια ανασυγκρότησης της κατεστραμμένης ελληνικής οικονομίας.
Το Μεσοπρόθεσμο στερείται νομιμοποιητικής βάσης γιατί κατατίθεται προς ψήφιση από ένα κόμμα που προεκλογικά εψεύσθη ασύστολα στον Ελληνικό λαό, ισχυριζόμενο ότι «λεφτά υπάρχουν». Από μία κυβέρνηση που, ενώ εγνώριζε την κατάσταση, καθυστέρησε έξι μήνες να αντιδράσει, που δεν διαπραγματεύθηκε με τους δανειστές της τίποτε, που δεν υλοποίησε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που δεν περιέκοψε την χλιδή της πολιτικής ολιγαρχίας εν μέσω κρίσεως. Μία κυβέρνηση που προσπάθησε να ενοχοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία με την χυδαία ρήση «μαζί τα φάγαμε», ενώ η αλήθεια είναι ότι τα «λεφτά» τα έφαγε το πολιτικό κατεστημένο, οι σύμμαχοί του και οι πελάτες του, ενώ ένας ολόκληρος κόσμος εργαζόταν και μοχθούσε για να επιβιώσει. Και καλείται σήμερα κυρίως αυτό το τμήμα του ελληνικού λαού να φορολογηθεί άγρια προκειμένου να συνεχίσουν να υφίστανται περιφερειακά ιδρύματα που στήθηκαν μόνον και μόνον για να αποκτήσουν έδρα οι οργανικοί ψευδο-διανοούμενοι του παλαιοκομματισμού ή για να λειτουργούν κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί με ανεξέλεγκτα έξοδα και ασύλληπτες αμοιβές τηλεοπτικών αστέρων.
Καλείται δηλαδή σήμερα ο Ελληνικός λαός να πληρώσει με το αίμα του την αποτυχία ενός βαθειά ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, που δεν έχει να προτείνει τίποτε άλλο παρά μόνον φόρους για να πληρώνονται οι τόκοι.
Προσοχή: η τρόϊκα δεν υπέδειξε συγκεκριμένους φόρους, αλλά μεταρρυθμίσεις και συγκεκριμένο ύψος περικοπών. Η κυβέρνηση, αρνούμενη να καταργήσει τα προνόμια της πολιτικής ολιγαρχίας, την χλιδή της, τις ΔΕΚΟ της, τις ανεξέλεγκτες δαπάνες της, εξειδίκευσε τις απαιτήσεις της τρόϊκας στα πρωτοφανή αυτά αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβέρνηση επέλεξε το βάρος των θυσιών να πέσει στον λαό και όχι στο πολιτικό σύστημα. Η στοχοποίηση της τρόϊκας αποπροσανατολίζει από τον πραγματικό αίτιο, που είναι το πολιτικό σύστημα. Μία οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση θα είχε οργανώσει ένα δραστικό πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών και είναι απολύτως βέβαιο ότι οι δανειστές μας θα το είχαν δεχθεί χωρίς να απαιτήσουν φορολογικό σφαγιασμό ολόκληρης της κοινωνίας.
Ασφαλώς ο Ελληνικός λαός αξίζει καλύτερης τύχης. Το ελληνικό κράτος διαθέτει πανάρχαιο και συνάμα επίκαιρο πολιτισμό, τεράστιους πόρους, φυσικό πλούτο, παραγωγικές δυνατότητες, κομβική γεωπολιτική θέση και προπαντός σπουδαίους ανθρώπους με δημιουργικότητα και φαντασία. Πρωτεύει όμως να απαλλαγούμε από το άγος του σημερινού πολιτικού συστήματος. Η τριτοκοσμική ολιγαρχία που κυβέρνησε την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες είναι σαν την Κίρκη, που με το μαγικό ραβδί της μεταμόρφωνε τους ανθρώπους σε χοίρους. Η ριζική αντικατάσταση του πολιτικού προσωπικού της χώρας με γενναίους, αδιάφθορους και ηθικά απρόσβλητους, ικανούς και πεπαιδευμένους ηγέτες θα μεταμορφώσει πάλι, πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς, τους Έλληνες σε αυτό που ήταν πάντα στην μακρά ιστορία τους: πολυμήχανους παραγωγούς, δημιουργούς πολιτισμού, κυρίαρχους των θαλασσών και της παγκόσμιας οικονομίας, εφευρέτες και πρωτοπόρους.

Η υποκρισία του αντιλαϊκισμού

Από την ΡΗΞΗ (Τ.75) που κυκλοφορεί



Ποιοι είναι οι εχθροί του λαϊκισμού η οικογένεια Μητσοτάκη, η οικογένεια Καραμανλή ή η οικογένεια Παπανδρέου ;Ποιοι είναι περισσότερο ευρωπαϊστές και εκσυγχρονιστές ο Μαντέλης , ο Τσουκάτος ή ο Σημίτης ;
Όπως έγραψε κάποτε ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος « Ο λαϊκισμός υπήρξε πάντα υπόθεση της εξουσίας , όχι των λαών.» ( Η «Ρωμιοσύνη» στον Παράδεισο ,Εκδόσεις Έρασμος , σελ.44).Η ελληνική πολιτική τάξη για να αναπαραχθεί χρησιμοποίησε το πελατειακό σύστημα , τον λαϊκισμό και διάφορα ιδεολογικά σχήματα όπως ελιτιστές – λαϊκιστές , ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές. Στην πραγματικότητα οι ιδεολογίες αυτές δεν είχαν κανένα αντίκρισμα με την πραγματικότητα και λειτούργησαν με τον κλασσικό τρόπο , ως «ψευδής συνείδηση» .
Σε κάθε κοινωνία , σύμφωνα τουλάχιστον με κάποιους κοινωνιολόγους όπως ο Παρέτο , υπάρχουν ελίτ οι οποίες την καθοδηγούν και είναι υπεύθυνες για την εξέλιξή της .Έτσι αν η δικαστική εξουσία λειτουργεί σωστά εξαρτάται από την δικαστική ελίτ , αν η οικονομία κατευθύνεται προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση οφείλεται από τον τρόπο που λειτουργεί η επιχειρηματική ή η συνδικαλιστική ελίτ , αν το πολιτικό σύστημα είναι αποτελεσματικό καθορίζεται από τις επιχειρηματικές ή δημοσιογραφικές ελίτ , αν ο στρατός είναι αξιόμαχος οφείλεται στην στρατιωτική ελίτ. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με αυτή την οπτική, η ασθένεια του νεοελληνισμού είναι πρώτα και κύρια ασθένεια των ελίτ και όχι του λαού. Αν υπήρχε μια δραστήρια , ενεργητική ,ζωντανή , μαχητική ελίτ τότε διαφορετική θα ήταν η εικόνα της νεοελληνικής κοινωνίας συνολικά . Επιπρόσθετα οι ελληνικές ελίτ ,μπορεί κατά πλειοψηφία να σπουδάζουν εδώ ή και σε δυτικά πανεπιστήμια , αλλά δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό ήθος ή κάποιες αξίες έστω με ολιγαρχικό ή αριστοκρατικό χαρακτήρα. Πρόκειται για άθροισμα μεμονωμένων ατόμων με πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και ανύπαρκτο ηθικό ανάστημα. Έτσι μπορεί να φωτογραφίζονται στα κακόγουστα σπίτια τους στην Μύκονο ή στην Αράχοβα προς τέρψη περιοδικών που διαβάζονται από τις λαϊκές τάξεις , αλλά σίγουρα οι κωμικοί αυτοί τύποι δεν αποτελούν άρχουσα τάξη με τα χαρακτηριστικά που διαμορφώθηκαν στην Δυτική Ευρώπη. Τα άθλια περιοδικά του λάϊφ-στάϊλ – πολλά από τα οποία μοιράζονται πλέον δωρεάν - κατασκευασμένα από ανόητους και φαιδρούς τύπους , περιέχουν στο μεγαλύτερο μέρος τους φωτογραφίες , διαφημίσεις και σύντομα ,ευκολοχώνευτα κείμενα που αναπαράγουν μια ιδεολογία που δοξάζει τον εύκολο, άκοπο , τυχοδιωκτικό πλούτο και μισεί καθετί το λαϊκό ,ιδιαίτερα αν κουβαλάει πίσω του μια μεγάλη ιστορία και παράδοση. Στόχος τους να ξεχάσει ο λαός αυτό που ζει και αυτό που πραγματικά είναι. Αντίθετα όταν παλαιότερα υπήρχε κάποια άρχουσα τάξη –όπως οι Μπενάκηδες – θεωρούσαν καθήκον τους να στρατευθούν στις αποστολές του ελληνισμού ή άλλοι έθεταν αυτονόητη υποχρέωση τους να μάθουν από τον λαό και την παράδοσή του.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία ούτε ο χρόνος άλλαξε προς το καλύτερο (αντίθετα τα επιδείνωσε) , ούτε κάποια άλλα γεγονότα όπως η ένταξη μας στην ΕΟΚ ή κατόπιν στην Ε.Ε. επηρέασε στο ελάχιστο. Αυτά είναι:
- ο φεουδαρχισμός και η κληρονομική διαδοχή ώστε ορισμένες οικογένειες να κυριαρχούν τις τελευταίες δεκαετίες στα πιο βασικά αξιώματα , η κατάργηση στην πράξη του ελέγχου των εξουσιών από τον λαό.
- η κλεπτοκρατία , η ανοχή , η επιβράβευση της διαφθοράς και της μίζας σε όλα τα επίπεδα της κλίμακας και της ιεραρχίας.
- η εξασφάλιση νομοθετικής ασυλίας και η σύντομη παραγραφή αδικημάτων που έχουν διαπράξει πολιτικά πρόσωπα
- ο κλειστός χαρακτήρας που έχουν βασικοί θεσμοί. Σε κανένα αξίωμα ή θέση δεν μπορεί να εκλεγεί κάποιος που δεν ανήκει στην κομματοκρατία και δεν ασπάζεται τις επιλογές της .Ένα από τα πιο παλιά και πιο γνωστά παραδείγματα είναι ο Π.Κονδύλης. Αλλά και ένας φίλος με σημαντικό έργο , διευθυντής για πολλά χρόνια πολύ σοβαρών και έγκυρων περιοδικών, συνάντησε κλειστές πόρτες στα Πανεπιστήμια . (στην θέση του έχουν εκλεγεί παίκτες του πόλο με ανύπαρκτο επιστημονικό έργο που στην συνέχεια διορίστηκαν διοικητές και σε δημόσιους οργανισμούς ).
Έτσι έχουμε το οξύμωρο σχήμα αυτοί που διόρισαν το ένα τέταρτο της Κρήτης και ολόκληρη την Ευρυτανία , πέρα των όσων θλιβερών διέπραξαν οι πρόγονοι τους στην Αποστασία , να εκστρατεύουν κατά του λαϊκισμού . Ο Βερέμης , ο οποίος βρίσκεται συνέχεια δίπλα σε καθεστωτικούς πολιτικούς ,ενώ είναι και μέλος του Δ.Σ. της ALPHA BANK.επιτίθεται κατά των κλεφτών και αρματολών και θέτει τα γνωστά ψευτοδιλήμματα στα οποία αναφερθήκαμε . Ο Αλέκος Παπαδόπουλος συχνός καλεσμένος του ΕΛΙΑΜΕΠ ,που αναμασά τελευταία όλα τα ιδεολογήματα του εν λόγω ιδρύματος , υποδύεται ότι δεν γνωρίζει με τι τρόπο αποφασίζονταν στα υπουργικά συμβούλια στα οποία συμμετείχε, οι δημόσιες προμήθειες ή οι μεγάλοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί. Αν Σ.Πεπονής έφτιαξε κάποτε τον νόμο με τον οποίο εξασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό αξιοκρατικές προσλήψεις στον δημόσιο τομέα , σύντομα οι διάδοχοι φρόντισαν να τον παρακάμψουν.
Θεωρώ λοιπόν ότι η σημερινή αθλιότητα της πατρίδας μας ,οφείλεται στον μεγαλύτερο βαθμό ,στις κυρίαρχες ελίτ .Αυτές εκμαύλισαν τον λαό ,από τις νεαρότερες ήδη ηλικίες ,αυτές εξαγόρασαν συνδικαλιστές με πολλούς τρόπους ώστε να υπηρετούν τις επιλογές τους , αλλά και αυτές εξαγόρασαν με διάφορους τρόπους πολλούς στοχαστές για να έχουν την υποστήριξή ή την ανοχή τους .Αυτές οδήγησαν στην χρεοκοπία – με τους διορισμούς και την ανόητη χρήση παράγωγων και swaps – μια υγιέστατη επιχείρηση όπως η ΛΑΡΚΟ , την μοναδική ευρωπαϊκή επιχείρηση που παράγει νικέλιο σε μια ιδιαίτερα ευνοική, από πλευράς τιμών, συγκυρία. Επίσης αυτές οι άθλιες ελίτ καταδίκασαν σε μια συνωμοσία σιωπής όποιο στοχαστή δεν συμμεριζόταν τα ιδεολογήματά τους. Έτσι στα πλαίσια ενός πολεμικού λόγου βαπτίστηκαν λαϊκιστές όσοι καταδίκαζαν τα απαράδεκτα προνόμια που απολαμβάνουν οι βουλευτές μας ή όσοι θεωρούσαν ασυγχώρητη σπατάλη την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων όλων των πρώην πρωθυπουργών, ή μη-κυβερνητικών οργανώσεων με ανύπαρκτο έργο. Οι ίδιοι άνθρωποι που συνήθως επικρίνουν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που οι ίδιοι διόρισαν , οι ίδιοι ακριβώς ψήφισαν μυθώδη ποσά για τις μονίμως ελλειμματικές ΠΑΕ , που κατάστρεψαν το ποδόσφαιρο. Να μην ξεχνάμε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα ψήφισαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες , αλλά και την μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα , δύο έργα με τα οποία αφενός κατασπαταλήθηκε δημόσιος πλούτος και αφετέρου έγινε τσιμέντο ένα μεγάλο μέρος του λεκανοπεδίου. Άλλα γεγονότα όπως η ανοχή στα αυθαίρετα αλλά και στην βιομηχανική μόλυνση αποδεικνύουν τον ανορθολογικό χαρακτήρα των κυρίαρχων ελίτ. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρησιμοποιήθηκαν με τον ίδιο τρόπο :Εξαγορά συνειδήσεων , εύκολος πλουτισμός. Η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν τα ευρωπαϊκά χρήματα για να εκσυγχρονιστεί για παράδειγμα ο σιδηρόδρομος ,ώστε να έχουμε ένα ασφαλές και φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς , αποκλείστηκε.
Υποτίθεται ότι οι ευρωπαϊστές , οι εκσυγχρονιστές , οι αντι-λαϊκιστές πολεμούν τα τελευταία τριάντα χρόνια να δημιουργήσουν ένα ευρωπαϊκό κράτος ,κατηγορώντας μάλιστα όσους θεωρούν ότι θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνεται ένας δημιουργικός διάλογος με την ελληνική εμπειρία και παράδοση. Τι αποδεικνύεται όμως σήμερα , στις παραμονές, ίσως, της επίσημης ελληνικής χρεοκοπίας :Ότι πολλοί από αυτούς μπορεί να γίνανε ευρωβουλευτές ,ευρωυπάλληλοι , ευρωεπίτροποι ,να απολαύσανε τα ευρωπαϊκά κονδύλια , αλλά κάτω από την κρούστα της δήθεν ευρωπαϊστίκης ιδεολογίας , υπάρχει ζωντανή και δραστήρια όλη η αθλιότητα του οθωμανισμού και του ασιατικού δεσποτισμού.

O έφεδρος ανθυπολοχαγός Ανδρέας Γρ.Κουτρούλης το 1940

Μετά από το ενδιαφέρον του κ.Ριζόγιαννη και την αποστολή των απομνημονευμάτων του πατέρα του ,έψαξα και βρήκα κάποιες περισσότερες πληροφορίες απο την συμμετοχή του Α.Κουτρούλη στο πόλεμο του 1940.Στην πρώτη φωτογραφία απεικονίζεται πρώτος απο αριστερά στην σχολή εφέδρων αξιωματικών στην Κέρκυρα.Στην δεύτερη φωτογραφία αριστερά είναι τραυματίας με ένα μπαστουνάκι , την Άνοιξη του 1941, στο 5ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών.Δεξιά απεικονίζεται σε παρέλαση της ΣΕΑΚ στην Κέρκυρα στις 25 Μαρτίου 1940.Στην κάτω φωτογραφία στο κέντρο της ομάδας , που εκπαιδεύεται στην Τοπογραφία (Κέρκυρα 1940).Σε ιδιόχειρο σημείωμα του γράφει ότι έλαβε μέρος στις μάχες :
-χωριό Γεωργουτσάτες (προ Αργυροκάστρου ) 30 Νοεμβρίου 1940.
-Υψώματα Πήλιουρι 20 Δεκεμβρίου 1940
-πόλη της Χειμάρας 23 Δεκεμβρίου 1940
-τραυματισμός στο ύψωμα Σκουτάρας ,πάνω απο την Χειμάρα, στις 23 Δεκεμβρίου 1940 , από τα εχθρικά πυρά στο αριστερό πόδι και στην λεκάνη (Διοικητής Συν/τος :Συνταγματάρχης Πεζικού Ζαλαχώρης Παν.)

Για την δήλωση των 32

Η δήλωση των 32

Οι 32 διανοούμενοι και οι λοιπές προσωπικότητες που υπέγραψαν την δήλωση κατά του λαϊκισμού ατύχησαν πολλαπλά:
-αν ήθελαν να στηρίξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου και τις επιλογές της θα αρκούσε μια συντομότερη και λακωνικότερη δήλωση.
-αν ήθελαν να αναλύσουν το νεοελληνικό πρόβλημα όσο και το λαϊκισμό τότε η δήλωση τους είναι κατώτερη από ένα κείμενο που θα μπορούσε να γράψει ένας πρωτοετής φοιτητής , διότι αποσιωπάει ή παρερμηνεύει τις πιο καίριες όψεις του . Ειδικά μάλιστα αν σκεφτούμε ότι υπογράφεται από καθηγητές της φιλοσοφίας του Δικαίου τότε θα πρέπει να ανησυχούμε τόσο για τις γνώσεις τους , όσο και για το πραγματικό ενδιαφέρον που έδειξαν για την συγγραφή της εν λόγω δήλωσης.
Όμως αν ήταν περισσότερο αναλυτικοί θα έπρεπε να ομολογήσουν ότι ο λαϊκισμός είναι αρρώστια των ελίτ και όχι του λαού. Οι ελίτ χρησιμοποιούν τον λαϊκισμό για να αναπαραχθούν πολιτικά ενώ οι ελληνικές ελίτ βαθύτατες διεφθαρμένες λεηλάτησαν το ελληνικό κράτος και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στην πατρίδα μας δεν δυσφήμισαν τόσο όσοι δήλωναν εχθροί της ,αλλά αυτοί που εμφανίζονταν ως οπαδοί της .Άραγε οι 32 δεν έχουν μάθει τίποτε για όσα έπραξαν οι Τσουκάτος , Μαντέλης , για τις μίζες των υποβρυχίων και της Siemens ; Δεν άκουσαν τίποτε για την προκλητική ατιμωρησία τους και την μοναδική ασυλία που απολαμβάνει ο πολιτικός κόσμος ;. Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ τι αντιστοιχία υπάρχει ανάμεσα στο έργο που παράγουν οι βουλευτές μας και τις αποδοχές τους. Ούτε φυσικά για την αντιπροσωπευτικότητα της δημοκρατίας μας. Ούτε για τα παραδικαστικά κυκλώματα. Βεβαίως είναι οξύμωρο σχήμα να μισθοδοτείσαι από το κράτος είτε ως καθηγητής , είτε ως ακαδημαϊκός ,είτε ως υπάλληλος σε κρατικές εταιρείες ή τράπεζες ή να επιδοτείσαι από το κράτος για την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα και συγχρόνως να κατηγορείς τον λαϊκισμό. Διότι αρμέγεις από κει που επωφελούνται και όλοι οι υπόλοιποι του λαϊκισμού , δηλαδή από την ιερή αγελάδα του κράτους. Βεβαίως κάποιοι από τους υπογράφοντες έχουν άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό συνεργάζονται ή εξασφαλίζουν δημοσιότητα από τον δημοσιογραφικό Λαμπράκη και το Μέγαρο Μουσικής.
Τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλα αυτά ;Το άθλιο μεταπολιτευτικό σύστημα μπορεί να χρεοκόπησε , αλλά δεν θα είχε εξασφαλίσει αντοχή στον χρόνο αν δεν είχε εξασφαλίσει κάποιους πρόθυμους συνεργάτες από τον χώρο του στοχασμού. Όπως και άν δεν είχε κτίσει εκείνες τις κλειστές διαδικασίες , που έριχναν στην σιωπή όσους διαφωνούσαν μαζί του.
Όσο για τους σεβαστούς 32 αρμόζει ο λόγος του Βιντγκεσταίν : «Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, για αυτά πρέπει να σωπαίνει»

Β.ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ :Γιατί ακυρώθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ:Με αυτοοργάνωση ο λαός παρακάμπτει την κομματοκρατία

Οι χιλιάδες που συναντήθηκαν στα Προπύλαια για να ακούσουν τους συνταγματολόγους και τον Μίκη δεν ακολούθησαν τις οδηγίες κανενός κόμματος , δεν άκουσουν κανενός τις εντολές δεν περιμέναν κανενός είδους ανταμοιβή.Άκουσαν την συνείδησή τους και μόνο.Αποτέλεσαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα όλου του ελληνικού λαού τόσο ηλικιακά όσο και εισοδηματικά. Διεκδίκησαν εθνική και κοινωνική αξιοπρέπεια.Προφανώς η εποχή που ο λαός αμέριμνος είχε κλειστεί στο σπίτι του για να βλέπει τις τηλεοπτικές αρλούμπες και τους ψευτοδιαννοούμενους πέρασε.Η κομματοκρατία και η αναιμική δημοκρατία μας έχει στερηθεί την αναγκαία νομιμοποίηση της.Μια πρόσθετη απόδειξη αυτού είναι ότι τα πλήθη αυτά δεν μπορούν να τα συγκεντρώσουν πλέον τα υφιστάμενα κόμματα, ούτε κάν της αριστεράς που και αυτά πλέον αντιμετωπίζονται ψυχρά .Το τι θα επακολουθήσει την σημερινή βαθιά κρίση που διέρχεται η χώρα μας , περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε.Η άμεση δημοκρατία , ο κοινοτισμός , τα τακτικά δημοψηφίσματα ή κάτι άλλο;


Ακολουθεί η ομιλία του Μίκη


Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του
Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα. Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας.
Για το ιδεώδες αυτό θεωρούμε ότι η αρχαία μας κληρονομιά που πάντοτε ακτινοβολεί, δηλαδή η Δελφική Ιδέα και το Ολυμπιακό Πνεύμα μας προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες για την ανακήρυξη της χώρας μας -με διεθνή συναίνεση- σε Κέντρο της Παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού. Έχοντας μπροστά μας αυτά τα υψηλά ιδανικά που θα μας βγάλουν μια για πάντα από τη μέγγενη της εξάρτησης και θα μας οδηγήσουν για πρώτη φορά μετά το 1821 και το 1940 σε μια περίοδο πραγματικής Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Πατριωτικής Αναγέννησης, θα πρέπει σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος πίσω απ’ αυτό το Μεγάλο Όραμα να ξεκινήσει να παλεύει οργανωμένα με στόχο να συντρίψει το Απόστημα που μας δηλητηριάζει και μας απειλεί, να συντρίψει την ξένη εξάρτηση και το Σύστημα Εξουσίας.
Εξ άλλου το εξαρτημένο πολιτικό μας Σύστημα καταρρέει. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαβάζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει τη σωτηρία του από τον άγνωστο Έλληνα δίνοντάς του το 70% των ψήφων, ενώ για τα δύο κόμματα εξουσίας η εμπιστοσύνη δεν ξεπερνά το 30%.
Η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας!
Στη συνέχεια, χωρίς τη συναίνεση της Βουλής και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έκανε νόμο του κράτους την επαίσχυντη Δανειοληπτική Σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα χωρίς καμμιά διαπραγμάτευση, όπως έκαναν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, με μία και μόνο υπογραφή, του κ. Παπακωνσταντίνου.
Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το Χρέος από τα 132% του ΑΕΠ στα 142%, με προοπτική να φτάσει στα 2012 στο 150%. Δηλαδή 20 μονάδες σε δύο χρόνια, ενώ παράλληλα οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία σε βαθειά κρίση προξενώντας ανυπολόγιστα δεινά στις ασθενέστερες τάξεις.
Σήμερα και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης της Κυβέρνησης, οι ξένοι επιδιώκουν να στρατεύσουν στο πλευρό τους και τη Ν.Δ. βαφτίζοντας το Μέτωπο των δύο κορυφαίων πολιτικών δυνάμεων ως δήθεν Εθνική Ενότητα. Όμως τι είδους εθνική ενότητα θα είναι αυτή, όταν μένει απ’ έξω το 70% του ελληνικού λαού;
Συναίνεση, φυσικά, με τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα. Που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Μια τέτοια δήθεν «εθνική συναίνεση» εμείς τη θεωρούμε επιζήμια για τη χώρα, γιατί θα εγκλωβίσει μεγαλύτερες λαϊκές δυνάμεις μέσα στην ίδια καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Που θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο οι ξένοι βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ήδη ο Γιούνγκερ μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη (δηλαδή ουσιαστικά από τη Γερμανία) μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η Επιτροπή που θα είναι ανεξάρτητη και πάνω από κάθε δικό μας έλεγχο, θα εκτιμά την αξία του τάδε ή του δείνα περιουσιακού μας στοιχείου και θα εισπράττει το ποσόν για να το στείλει κατ’ ευθείαν σε κάποια Τράπεζα της Ευρώπης. Έτσι φτάνουμε στο απόλυτο ξεπούλημα της πατρίδας μας στους ξένους, στην απόλυτη ντροπή και στην έσχατη εθνική προδοσία.
Θα ΄θελα να ξέρω, όταν θα φτάσουμε σ’ αυτό το κατάντημα, σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, θα μας φυτρώσουν άραγε «τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα» που λέει ο Ποιητής ή μήπως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε οριστικά μεταβληθεί σε λαό ορνίθων;
Μπροστά σ’ αυτή την επικείμενη ατιμωτική εθνική καταστροφή που θα κάνει τους Έλληνες ξένους μέσα στην ίδια τη χώρα τους, πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο όπλο να την σταματήσουμε από το να διακηρύξουμε όσο γίνεται περισσότεροι πατριώτες ότι θεωρούμε αυτή την επαίσχυντη Πράξη, ΑΚΥΡΗ. Για να ξέρουν από τώρα όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές ότι σε περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός θα γίνει κυρίαρχος, θα επιδιώξει θα τους διώξει με όσα μέσα διαθέτει, για να καθαρίσει η χώρα μια για πάντα από την κόπρο του Αυγείου.
Και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι αν δεν ξεσηκωθούμε όλος ο λαός από τώρα έγκαιρα και περιμένουμε την ώρα του δήμιου για να το κάνουμε, φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί ίσως τότε να βρίσκεται αλλού το σώμα μας κι άλλού η κεφαλή μας… Χαιρετίζουμε πάντως το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα της ανεξάρτητης ελληνικής νεολαίας χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή».
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά που χωρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες από τις πολιτικές δυνάμεις του Συστήματος.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι για όσες δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στο Σύστημα δεν υπάρχει λύση. Με την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, όποια κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε κυβερνητικής συνεργασίας, θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αντιλαϊκά μέτρα που θα χειροτερεύουν συνεχώς και παράλληλα θα οδηγούν στη διαρκή αύξηση της οικονομικής μας εξάρτησης με την εκτίναξη του Χρέους.
Επομένως μονάχα μια ανεξάρτητη Κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να αντικαταστήσει το σημερινό εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν έχει πίσω της την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού) θα μπορέσει να χαρακτηρίσει τα ¾ των οικονομικών και άλλων δεσμεύσεών μας ως δεσμεύσεις απεχθείς, που έγιναν πίσω από την πλάτη του λαού και επομένως είναι εθνικά απαράδεκτες και άκυρες. Μια Κυβέρνηση που θα αναζητήσει δάνειο από άλλες δυνάμεις, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο, καθώς και την επίτευξη συμφωνιών για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, ώστε να μπορέσει έτσι να επιβάλει τη θέλησή της με την οριστική απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμεύσεις και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στηριγμένου στη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία με στόχο την Άμεση Δημοκρατία και με αποκορύφωμα την πατριωτική Αναγέννηση.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και μεγάλες θυσίες. Γι’ αυτό χρειάζεται αγάπη για την Πατρίδα και απόλυτη αφοσίωση και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευτυχίας του Λαού. Και να μην ξεχνάμε πως η Λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Γεια και χαρά.


ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, Τρίτη 31 Μαϊου 2011


Μίκης Θεοδωράκης