Οι επιστολές των Αποστόλων

 

Προχωρώντας προς τα Χριστούγεννα θα σας πρότεινα να διαβάσουμε τις επιστολές των Αποστόλων.

Η Α' προς Κορινθίους επιστολή του Απόστολου Παύλου περιέχει την καρδιά του χριστιανισμού, την εξύμνιση της αγάπης και την ελπίδα της Ανάστασης:

" Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται.

Ὄτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.

Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη."

Η ανάσταση δεν είναι μόνο πνευματική αλλά και ανάσταση σωμάτων:"ούτω και η ανάστασις των νεκρών σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία, σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξει, σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει, σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν, έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν".

Έναντι του τριαδικού Θεού υπάρχει ισότητα. Η ελευθερία είναι διακονία, δεν είναι εξύμνηση του εγώ αλλά διακονία του άλλου.

Συγχρόνως στη Β' προς Κορινθίους μας προειδοποιεί με πόση προσοχή πρέπει να διαβάζουμε τα κείμενα αυτά: "το γράμμα του νόμου θανατώνει το πνεύμα ζωοποιεί". Άλλωστε όπου "το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία" το οποίο πρέπει να το διαβάσουμε με άλλη σκέψη από την ίδια επιστολή ότι "Ιησούς Χριστός εν υμίν εστίν", ο Χριστός κατοικεί μέσα μας. Στην προς τους Εφεσίους θα αναφερθεί και πάλι στον "έσω άνθρωπο". Αλλά και προς τον έξω κόσμο που πληγώνει, τις εξουσίες , "τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνους τούτου". Μα και οι κύριοι " το δίκαιον και την ισότητα τοις δούλοις παρέχεσθε, ειδότες ότι και υμείς έχετε Κύριον εν ουρανοίς". Το ίδιο στην Α' επιστολή προς Τιμόθεον γράφει:" στον εργάτη πρέπει να δοθεί ο μισθός που του αξίζει", ενώ οι πλούσιοι "να είναι πρόθυμοι να δίνουν και να μοιράζονται με τους άλλους ότι έχουν".

Οι επικρίσεις προς τους πλούσιους αποκορυφώνονται στην επιστολή του Ιάκωβου του αδελφόθεου.

"Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις.ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν,ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν. ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις. Ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ᾿ ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν. ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆκατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον· οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν".

Η α΄επιστολή του Ιωάννου είναι ένα κείμενο έντονα ποιητικό όπως και η "Αποκάλυψη" πράγμα που εξηγεί γιατί προσέλκυσαν ποιητές σαν τον Γ.Σεφέρη.