ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ

Η σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Δύση είναι αρκετά περίπλοκη και δεν εξαντλείται σε εύκολους αφορισμούς:Η πρόταση η «Ελλάδα ανήκει στην Δύση» έχει μόνο ιδεολογικό χαρακτήρα , που μπορεί να εξυπηρέτησε ορισμένες πολιτικές στοχεύσεις ,αλλά ελάχιστα λαμβάνει υπόψην την πραγματικότητα. Η Ελλάδα δεν πέρασε από Μεταρρύθμιση και Αντιμεταρρύθμιση ούτε από Φεουδαρχία και Αστισμό. Η Δύση γνώρισε τον αρχαίο ελληνικό στοχασμό δια μέσου των Αράβων ή και άλλων δρόμων , αλλά ο πολιτισμός που δημιούργησε τελικά είχε το δικό του χαρμάνι. Όπως δείχνει και ο πίνακας του ΡΑΦΑΗΛ η «Η Σχολή των ΑΘΗΝΩΝ» υπήρξε ένα γνήσιος θαυμασμός προς τον Πλάτωνα , τον Σωκράτη, τον Ηράκλειτο ,τον Αριστοτέλη. , που όμως δεν στάθηκε ικανός για να κατανοηθεί ορθά ο ελληνικός λόγος. Ο Χάιντεγκερ στο έργο του η «Η προέλευση του έργου τέχνης» σημειώνει ότι η μετάφραση των όρων «υποκείμενο σε subjectum , υπόσταση σε substantia , συμβεβηκός σε accidens» ,αναποδογυρίζει τα αρχικά νοήματα: «Πίσω από την επιφανειακά κατά λέξη και άρα πιστή μετάφραση κρύβεται μια μετάθεση της ελληνικής εμπειρίας σε έναν άλλο τρόπο σκέψης .Ο ρωμαικός στοχασμός παραλαμβάνει τις αρχαιοελληνικές λέξεις χωρίς την αντίστοιχη αρχέγονη εμπειρία του τι λένε. Η ανεδαφικότητα του δυτικού στοχασμού ξεκινά με αυτή τη μετάθεση»