Λ.Ηρακλείου: ένας άσχημος δρόμος, μια θλιβερή δολοφονία

Η Λεωφόρος Ηρακλείου είναι ένας άσχημος δρόμος του Νέου Ηρακλείου Αττικής. Δείγμα πολεοδομικής αναρχίας, προστασίας μικρών και μεγάλων συμφερόντων, με μικρά πεζοδρόμια και ελάχιστα δένδρα, χωρίς ένα προστατευτικό διάζωμα στην μέση. Αντίθετα άλλοι δρόμοι που διασχίζουν το Νέο Ηράκλειο  όπως είναι η Πρασίνου Λόφου, η Πευκών, η Μελίνας Μερκούρη, η Πολυτεχνείου έχουν τουλάχιστον αρκετά δένδρα. Παλαιότερα ζούσε στο Ηράκλειο ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης , που συχνά κατηφόριζε αγέρωχος την οδό Πευκών.
Στην Λεωφόρο Ηρακλείου, λίγο πιο πάνω από το αστυνομικό τμήμα και την εφορία έφτιαξε τα γραφεία της σχετικά πρόσφατα η Χρυσή Αυγή, μια οργάνωση βέβαια αποκρουστική ως προς την ιδεολογία και την πρακτική της  . Δυστυχώς ο δρόμος αυτός σκιάστηκε από την δολοφονία δύο νέων παιδιών , που ήταν μέλη της. Οι πράξεις βίας όποια προέλευση και αν έχουν είναι απόλυτα καταδικαστέες. Δεν υπάρχει καμία αξία στο όνομα της οποίας να μπορείς να αφαιρέσεις ανθρώπινες ζωές. Όποιος χρησιμοποιεί την βία, με την βία επιθυμεί να κυβερνήσει, ανεξάρτητα το τι διακηρύσσει. Η κάθοδος σε ένα εμφύλιο ή σε χρόνια μολυβιού θα είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν βρήκα καλύτερα τρόπο για την περιγραφή της ματαιότητας του εμφύλιου πολέμου  και του αλληλοσκοτωμού από την σκηνή με τον Θ.Βέγγο στο "Ψυχή βαθιά" του Π.Βούλγαρη(σκηνές της οποίας είναι εμπνευσμένες από το έργο του Ρένου Αποστολίδη"Πυραμίδα 67" και αφηγήματα του Δ.Χατζή).