Αντώνης Μπουντούρης:Ποιήματα

ΕΜΦΟΒΟΙ

Μέσα στον κάδο

των Ιστορικών λαθών

το χέρι αναδεύει-χωρίς να πιάνει.

Δεν μάθαμε τίποτα.

Ακόμα και τους νεκρούς μας

τοποθετούμε σε στάση

Συνεσταλμένη.

ΠΑΡΑΚΜΗ

Πάνω στον τρούλο

Το ένα μάτι του Χριστού

Λείπει.

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΣΚΙΕΣ

Τα τελευταία τριάντα χρόνια

Αλίμονο

Κηροψάλιδο χρυσοποίκιλτο

έκοψε αβίαστα το φυτίλι της Μνήμης.  

Η φυσική οχύρωση κατέρρευσε.

Ανυπόδητοι στις αετοφωλιές

Μείναμε άναυδοι οι λιγοστοί

προσμένοντας αγνάντια λευκό πανί

για να μας συνεπάρει σύγκορμους.

Αλίμονο

Στραγγότοπος

Τώρα(παρά τα λόγια)

που σκιά αφίδας πλησιάζει-Τρομερή

Με τα γονικά(για πολλοστή φορά)

ανέτοιμα να μεριμνήσουν

Μέσα στα φατνώματα 

των προπατόρων

Και στα καλπάκια

των Καπεταναίων

Στον λιγοστό μας χρόνο

Ηθος και Χέρι να χωθεί.

ΚΕΝΤΑΥΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Μισά λόγια

Μισές πράξεις.

Ολες οι ημέρες.

Ζύγισα τις ματαιώσεις.

Οι οπλές του Οράματός μου 

Δεν γλυστρούν.

Η τρίστομη Οινοχόη

στάζει νάματα Πίστεως-μεστά

Κι η Αντοχή το Επαθλό μου.