Σπύρος Γεωργίου, Προσεγγίσεις στο στοχασμό του Ντίμη Αποστολόπουλου- διαφυγή απ' το ειμαρτό, επιλεγόμενα Παναγιώτης Νούτσος, εκδόσεις Μανδραγόρα, Αθήνα 2014, σελ. 109.

Το  πυκνό δοκίμιο του Σπύρου Γεωργίου  μας ξαναφέρνει στον νου έναν εκλεκτό στοχαστή, τον Ντίμη Αποστολόπουλο που πέθανε το 1962 σε ηλικία 53 ετών και για τον οποίο ο Κ.Δεσποτόπουλος σημείωσε ότι ήταν "εραστής και διάκονος της φιλοσοφίας, αφιερωμένος τριάντα χρόνια στη ζήτηση των αξιών του πνεύματος και αποτελεί μια ιδιαίτερη σελίδα στην ιστορία της νεοελληνικής φιλοσοφίας"(σελ.13).

Επηρεάστηκε από τον Καζαντζάκη, τον Ντοστογιέφσκι, τον Σπένγκλερ, τον Τόυνμπη, τον Μ.Κρότσε, τον Φ.Νίτσε, τον Ε.Μπερξόν, τον Λ.Σεστώφ  και τελικά από όλους τους υπαρξιστές φιλοσόφους.

Ο συγγραφέας παραθέτει κρίσεις και αξιολογήσεις του Γ.Θεοτοκά, του Κ.Δεσποτόπουλου, του Α.Καραντώνη, του Τ.Αγρα, του Κ.Παράσχου, του Κ.Τσάτσου, του Η.Βενέζη και του Γ.Κάρτερ. Έχει ερευνήσει εξονυχιστικά όλη την εργογραφία  και κάθε σχετική πηγή. Παρουσιάζει τα έργα του Ν.Αποστολόπουλου όπως : Ο  κύκλος των Στοχασμών, Οκτώ μεταφυσικά κεφάλαια, Η Λυρική Φιλοσοφία, Δοκίμια του εικοστού πρώτου έτους, Δοκίμια.

Ο Σπύρος Γεωργίου συμπεραίνει πως ο Ν.Α είναι "εκλεκτικιστής στοχαστής, επηρεασμένος κυρίως από το ρεύμα του Υπαρξισμού και ιδιαίτερα τη γαλλική φιλοσοφία"(σελ.65). Αλλά το στοιχείο εκείνο που τον χαρακτηρίζει και τον στοιχιώνει είναι το τραγικό αίσθημα:" θα μπορούσε να θεωρηθεί γνήσιο υπόδειγμα τραγικού στοχαστή με ριζωμένο τον πόθο της αιωνιότητας"(σελ.84).

Ο Π.Νούτσος στον επίλογο επιχειρεί με ένα σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο να αξιολογήσει την πορεία της νεοελληνικής φιλοσοφίας, επιλέγοντας κατά το πρότυπο του Ε.Παπανούτσου, μία μέση οδό- τρίτη θέση τον ονομάζει που "ούτε υποτιμά ούτε υπερτιμά τη νεοελληνική φιλοσοφία: προσπαθεί, όσο γίνεται αντικειμενικά, να διερευνήσει τις σχέσεις της με τα ευρωπαϊκά φιλοσοφικά ρεύματα και να περιγράψει με ακρίβεια τα όρια της αυτοδυναμίας της"(σελ.108).