Youtube

Youtube
Βρείτε το κανάλι μας στην ψηφιακή πλατφόρμα youtube.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Ρενέ Γκενόν: Η κρίση του σύγχρονου κόσμου, εκδόσεις Δωδώνη, μετάφραση,σχόλια, επίλογος Σωτήρης Γουνελάς

 



Στο έργο αυτό που είχα διαβάσει για πρώτη φορά πριν αρκετές δεκαετίες ανέτρεξα εκ νέου όταν διαπίστωσα ότι ήταν μεταξύ αυτών που έχουν επηρεάσει τον Ντούγκιν και το ρεύμα του εθνικομπολσεβικισμού-ευρασιανισμού. Ο Ρενέ Γκενόν στο ανα χείρας βιβλίο υποστηρίζει ότι ο δυτικός πολιτισμός θα μπορούσε να διασωθεί μόνο δια της καθολικής εκκλησίας. Όμως μερικά χρόνια αργότερα θα προσχωρήσει στο ισλάμ και θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του στην Αίγυπτο.

Επικρίνει μονόπλευρα ότι ονομάζει ως Δύση ενώ στο απυρόβλητο στέκεται η Ανατολή με όλα τα αρνητικά της στοιχεία τον ασιατικό δεσποτισμό, την θρησκευτικό φανατισμό και την εξαφάνιση του πολίτη. Αντίπαλος του είναι ο Καρτέσιος, ο ατομικισμός ενώ παραβλέπει το γεγονός ότι η Δύση έχει και πολλές άλλες διαφορετικές πλευρές. Βεβαίως μπορούμε να επικρίνουμε την επιστήμη ώστε να την βελτιώσουμε αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή. Αλλά και μετά από πολλούς αγώνες κατά των ολοκληρωτισμών στον δυτικό κόσμο κυριαρχεί το κράτος δικαίου που είναι ασπίδα προστασίας για τον πολίτη. Η εμμονή του Γκενόν όπως και του Ντούγκιν στους παραδοσιακούς πολιτισμούς όπως τους ονομάζουν δεν αποτελεί την γόνιμη κατάφαση σε ότι άξιο έχουμε κληρονομήσει αλλά την δικαιολόγηση του δεσποτισμού. Ο Σ.Γουνελάς στον εκτενέστατο επίλογο του αποδεικνύει ότι ο αντι-υλισμός του Γκενόν όπως και η θεωρία του για τους "εκλεκτούς" όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την ορθοδοξία και τον χριστιανισμό αλλά αποτελούν αναίρεση του.
Ο Ρ.Γκενόν είναι κυνικά αντιδημοκράτης. Στην δημοκρατία πιστεύει ότι η ποσότητα κυριαρχεί στην ποιότητα (σελ.114,115).Το ιδανικό του είναι η ολιγαρχία των "εκλεκτών". Ποιό είναι όμως το στοιχείο που διακρίνει τους τελευταίους από το πλήθος. Απαντά η "διανοητική ανωτερότητα". Βεβαίως δεν αναφέρει ποιά είναι τα στοιχεία της διανοητικής ανωτερότητας και ποιός τελικά θα τα κρίνει. Το μίσος του Γκενόν προς την δημοκρατική κοινωνία τον οδήγησε στον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Δεν γνώριζε ,από ότι φαίνεται στα γραπτά του, ότι η δημοκρατία εμφανίζεται στην πρώτη της μορφή στην αρχαία Αθήνα όταν συνέπεσαν ορισμένα κοινωνικά δεδομένα που ενίσχυσαν τον ρόλο της μεσαίας τάξης και αναδείχθηκε ο πνευματικός ρόλος της τραγωδίας και της φιλοσοφίας. Ήδη από τον Αριστοτέλη γνωρίζουμε ότι στην δημοκρατία κάθε πολίτης μπορεί και πρέπει να άρχει και να άρχεται.
Ο Σ.Γουνελάς στον έξοχο επίλογο του δείχνει ότι στην ορθόδοξη παράδοση δεν χωρεί ο δυισμός ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη αφού και τα δύο είναι αποδεκτά όπως είναι αποδεκτός ο κτιστός και ο άκτιστος κόσμος. Επίσης δεν έχουν στον χριστιανισμό καμία θέση ολιγαρχικές θεωρίες περί εκλεκτών αφού σύμφωνα με τον ευαγγελικό λόγο (κατά Ματθαίον 20,26) όποιος θέλει να είναι πρώτος θα πρέπει να είναι δούλος και διάκονος όλων των άλλων. Όπως γράφει ο Σ.Γουνελάς "ο ρόλος του "ανακαινισθέντος" ανθρώπου δεν είναι να άρχει αλλά να υπηρετεί, κατά μίμηση Εκείνου που ήλθε "διακονήσαι" και όχι "διακονηθήναι"...Ο Guenon θέλει οι "εκλεκτοί" να άρχουν. Όσο και να επικαλείται την "αμιγή πνευματικότητα" των "εκλεκτών" του, η νοοτροπία του είναι κοσμική και ανήκει στις απάτες του "παρόντος αιώνος" (σελ.209,210).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου