ΡΗΞΗ φ.128
Οι εκδόσεις Τυφλόμυγα διατρέχοντας μια ενδιαφέρουσα
διαδρομή, εκδίδοντας έργα όπως αυτά του Λεωνίδα Χρηστάκη , στο τεύχος του
ομώνυμου περιοδικού τους, του 6-7/2015, στρέφουν με τρόπο προκλητικό, το βλέμμα
τους στην γλώσσα. Σε μια εποχή μάλιστα
που η λύση του γλωσσικού ζητήματος, με την επίσημη καθιέρωση της δημοτικής,
ακολουθήθηκε με την αδιαφορία για την γλωσσική καλλιέπεια και στην συνέχεια με
την εγκατάλειψη της γλώσσας -σε όλες της τις μορφές- και την υποκατάσταση της με την διαφημιστική
αργκό και την κυριαρχία της εικόνας πάνω στην σκέψη. Συγχρόνως αποδεικνύεται
ότι ο λαός δεν απέκτησε ευχερέστερη πρόσβαση στο αγαθό της παιδείας, αλλά
αντίθετα ωθήθηκε σε μια εκπαίδευση, αποκομμένη βέβαια από τις κλασσικές της
ρίζες, που κατευθύνεται στην δημιουργία ανεμικών προσωπικοτήτων, που
χειραγωγούνται έτσι εύκολα .
Ειρωνικά η «Τυφλόμυγα»
αναφέρει στον υπότιτλό της «αλλοίμονον εις όσους γράφουν την
καθαρεύουσα». Είναι αναμφισβήτητο
γεγονός ότι στην λόγια γλώσσα έχουν γραφεί σημαντικά κείμενα όπως αυτά
του Ροϊδη, του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη, του Κάλβου. Δίχως την στοιχειώδη
γνώσης της η ανάγνωση και η πρόσβαση σε αυτά είναι εξαιρετικά προβληματική. Η
ελληνική γλώσσα αν είναι θεωρήσουμε τα ομηρικά έπη ως από τα πρώτα γραπτά της κείμενα μετρά ζωή
αρκετά χιλιάδων ετών. Η αποσπασματική γνώση μόνο της τελευταίας της περιόδου,
ίσως των δύο πιο πρόσφατων αιώνων, μας στερεί
ένα μεγάλο πλούτο που διαθέτει
και βέβαια ο περιορισμός της γλώσσας συνήθως ταυτίζεται με την
απίσχνανση της σκέψης.
Το αφιέρωμα ξεκινά με το έργο των Ι.Τσέγκου, Θ.Παπαδάκη,
Δ.Βεκιάρη με τον τίτλο η Εκδίκηση των τόνων που κυκλοφόρησε από τις
Εναλλακτικές Εκδόσεις το 2005. Συνεχίζει με δοκίμια για την γλώσσα του Μιχάλη
Μητσάκη , του Γ.Ψυχάρη, του Γ.Καλοσγούρου, του Ε.Ροίδη, του Α.Παπαδιαμάντη.
Επίσης οι ίδιες εκδόσεις, με τρόπο καλαίσθητο και
φροντισμένο, κυκλοφόρησαν το 2016, τα άρθρα του Μιχαήλ Μητσάκη Αι περιπέτειαι του κ. Κράκ, σε επιμέλεια
του Κ.Κατσικιά, που αρχικά δημοσιεύθηκαν στον Ασμοδαίο, στο Άστυ, στο Ελληνικό
Ημερολόγιο, στο Ραμπαγά, στο Θόρυβο και
στη Πρωτεύουσα . Στην εισαγωγή
του, περιέχεται το αποχαιρετιστήριο άρθρο του Β.Γαβριηλίδη στην «Ακρόπολη», όπου εξαίρει το ταλέντο του τονίζοντας
ότι υπήρξε «ένας από τους λαμπρότερους, εικονικωτέρους, σπινθηροβολωτέρους
αρθρογράφους» της. Τα άρθρα του,
προκαλούσαν μεγάλο ενδιαφέρον και είχαν εντυπωσιακή απήχηση και είναι παραδείγματα ενός λόγου πυκνού,
ευθύβολου και συγχρόνως φροντισμένου.
Τέλος ο Κ.Δημαράς, παρά τις επιμέρους ενστάνσεις του, αναφέρεται
στην έντονη προσωπικότητα του Μ.Μητσάκη
αλλά και στο γεγονός πως «είναι πρώτα – πρώτα ένα ύφος∙ ύφος καμωμένο
όχι για να γοητεύσει, αλλά να συναρπάσει, αν μπορεί, και πάντως να καταπλήξει»,
ενώ είναι ο «πιο συνειδητός και συνεπής εκπρόσωπος του ελληνικού
νατουραλισμού»(Κ.Θ.Δημαράς, Ιστορία της
νεοελληνικής λογοτεχνίας, εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 2000, σελ.498,499).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου