ΡΗΞΗ φ.128
Πρόκειται για ένα
φιλοσοφικό δοκίμιο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
Μαρτυρά μια άρτια εποπτεία του φιλοσοφικού στοχασμού η οποία θεμελιώνει έναν
πρωτότυπο κριτικό λόγο. Οι επιρροές που ανιχνεύουμε προέρχονται από τον
Καστοριάδη, τον Παπαϊωάννου, την ορθόδοξη παράδοση. Δύο πρωτότυπες σκέψεις
διακρίνουν το εγχείρημα της συγγραφέως. Την διάκριση του δυτικού πολιτισμού,
της δυτικής σκέψης, την καθορίζει με οντολογικά και ιστορικά κριτήρια : στη
σκέψη των Ρωμαίων, των Γερμανών βαρβάρων και των Ελλήνων (σελ.17). Συμμερίζεται
δε το συμπέρασμα του Μπρωντέλ ότι "η θρησκεία βρίσκεται στην καρδιά των
πολιτισμών "(σελ.18). Διακρίνεται η ερμηνεία του αρχαίου ελληνικού λόγου
από τον Καστοριάδη και προβάλλεται η "ελληνική ελευθερία ως
αυτό-περιορισμός" (σελ.174). Πρωτότυπη , ίσως και η ασυνήθιστη είναι η
σύνδεση του Επίκουρου με την Ορθοδοξία: "απέναντι στη λαίλαπα του στωικισμού,
ο επικουρισμός ήταν αυτός που διαφύλασσε την ελληνική παράδοση μέχρι να
παραλάβει τη σκυτάλη η Ορθοδοξία. Η οντολογία της "άκτιστης
ενέργειας" δεν είναι βυζαντινή αλλά το πανάρχαιο τρίπτυχο που περιέσωσε ο
Επίκουρος "(σελ. 197). Βεβαίως ο
στωικισμός - η σκέψη του Μάρκου Αυρήλιου για παράδειγμα- είναι ένα θέμα που
μπορεί να τροφοδοτήσει ευρύτερους προβληματισμούς, με πρώτο την σχέση που έχει
με τον χριστιανισμό. Η συγγραφέας καταλήγει "ο ελληνικός τρόπος δεν είναι
μια απλή πολιτισμική ιδιαιτερότητα. Είναι ο μόνος τρόπος ύπαρξης που αποτελεί
επίπεδο ύπαρξης στο Εμείς. Και το καταφέρνει επειδή δεν αρνείται το Χάος του
Κόσμου και της Ψυχής, ούτε αγνοεί τα Όρια/Μέτρα της Αυτοδημιουργίας που είναι
κοινά για τον Κόσμο και την Ψυχή"(σελ.215). Αναμφίβολα είναι ένα
συμπέρασμα που ερείδεται στον στοχασμό κυρίως των Καστοριάδη, και Παπαϊωάννου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου