Την προηγούμενη Τετάρτη 22.1.2020 έγινε η παρουσίαση, στον "Ιανό" της επανέκδοσης του βιβλίου του Γ.Καραμπελιά "Η θεμελιώδης παρέκκλιση". Μεταξύ των άλλων εξομολογήθηκε ότι ξεπέρασε οριστικά τον μαρξισμό το καλοκαίρι του 1985, στην Νάξο, διαβάζοντας το έργο του Isaiah Berlin "Κόντρα στο ρεύμα- δοκίμια στην ιστορία των ιδεών".Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει μερικά χρόνια αργότερα σε μετάφραση Μαρίας Καστανάρα , επιστημονική επιμέλεια Περικλή Βαλλιάνου , από τις εκδόσεις Scripta. Δυστυχώς πλέον είναι εξαντλημένο και εξαιρετικά δύσκολο να το εντοπίσει κάποιος. Όμως πρόκειται για σημαντικό έργο που στις περίπου 708 σελίδες, αναφέρεται στον Αντιδιαφωτισμό, στον Μακιαβέλλι, στο διαζύγιο μεταξύ Επιστημών και ανθρωπιστικών σπουδών, στον Βίκο, στον Μοντεσκιέ, στον Χιούμ και στον γερμανικό ανορθολογισμό, στον Α.Χέρτσεν, στον Μόζες Χες, στον Ντισραέλι και στο Κ.Μάρξ, στον Βέρντι , στον Ζ.Σορέλ και στον εθνικισμό.
Όπως γράφει στην εισαγωγή του ο Ρότζερ Χάουσχερ ο Isaiah Berlin υποστηρίζει ότι "μιά από τις θεμελιώδεις ανάγκες των ανθρώπων, εξίσου βασική όσο και η τροφή, η στέγη, η αναπαραγωγή, η ασφάλεια και η επικοινωνία, είναι και η ανάγκη του ανήκειν σε κοινοτικές ομάδες διακριτής ταυτότητας, με τη δική τους η καθεμιά γλώσσα, παραδόσεις, ιστορικές μνήμες, ύφος και νοοτροπία. Μόνον εάν ένας άνθρωπος ανήκει πραγματικά σε μια τέτοια κοινότητα, με τρόπο φυσικό και ασυνείδητο, μπορεί να εισχωρήσει στο ζωντανό ρεύμα και να ζήσει μια πλήρη, δημιουργική και αυθόρμητη ζωή, νιώθοντας μέσα στον κόσμο σαν το σπίτι του και σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του. μπορεί να απολαύει αναγνωρισμένου κύρους εντός μιας τέτοιας φυσικής μονάδας ή ομάδας, που πρέπει και η ίδια να αξιώνει πλήρη και άνευ όρων αναγνώριση στον ευρύτερο κόσμο. και αποκτά, έτσι, μια βιοθεωρία, μιαν εικόνα για τον εαυτό του και την κατάσταση του μέσα σε μια κοινότητα όπου συγκεκριμένες, άμεσες, αυθόρμητες ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να ανθούν χωρίς να υφίστανται τις παραμορφώσεις μιας νευρωτικής αυτοαμφισβήτησης κάποιου σχετικά με την πραγματική του ταυτότητα, και απαλλαγμένες από τους ακρωτηριασμούς που καταφέρει η πραγματική ή φανταστική ανωτερότητα των άλλων. Η καταπίεση της ανάγκης να ανήκει κανείς σε μια τέτοια κοινότητα συνεπάγεται ποικίλους κλυδωνισμούς, και είναι σε μια γεμάτη ευαισθησία διερεύνηση των κυριότερων εξ αυτών προς τους οποίους στρέφεται ο Μπέρλιν σε αυτά τα δύο δοκίμια για τον Μαρξ και τον Ντισραέλι"(σελ.52.53)
Επίσης ο Μπέρλιν επισημαίνει ότι ο αναρχικός πρίγκιπας Α.Χέρτσεν βρίσκει την απάντηση στα ερωτήματα που θέτει η ύπαρξη του κοινωνικού ζητήματος στην ρώσικη αγροτική κοινότητα "κομμούνα" "ως την εμβρυακή μορφή ενός βίου στο πλαίσιο του οποίου το αίτημα της ατομικής ελευθερίας συμφιλιωνόταν με την ανάγκη συλλογικής δράσης και ευθύνης"(σελ.393).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου