Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος δεν ήταν τυχαία περίπτωση δημοσιογράφου. Νεαρός όπως και ο άλλος υπουργός της χούντας ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου υπήρξαν μέλη της μαζικότερης τροτσκιστικής οργάνωσης του μεσοπολέμου, των Αρχειομαρξιστών. Ο Σ.Ριζάς στο βιβλίο του για το κυπριακό γράφει ότι ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος χρηματοδότησε την έκδοση του "Ελεύθερου Κόσμου". Πριν το 1967 με ομιλίες του πρόβλεπε την επερχόμενη δικτατορία. Σε αρκετές περιπτώσεις ανέλαβε ρόλο μεσολαβητή ανάμεσα στην χούντα και στον αρχιεπίσκοπο Μακάριο.Η ποιοτική διαφορά από τους σημερινούς εκπροσώπους της ακροδεξιάς είναι σημαντική. Αρκεί μια γρήγορη ματιά σε έντυπα όπως η "Ελεύθερη Ώρα" και το "Μακελειό" για να διαπιστώσει την χαώδη διαφορά στην γλώσσα και στις γνώσεις. Και βέβαια η ιδεολογία του Σ.Κωνσταντόπουλου δεν ήταν εθνικοσοσιαλιστική, δεν ήταν αντισημιτική αλλά νατοϊκή, και υπέρ του κρατικού αντικομμουνισμού. Ακόμη και ο αντικοινοβουλευτισμός του ήταν καλυμένος και απέφευγε να τον προβάλλει ως ιδανικό.
Τα έργα του είναι ιδιωτικές εκδόσεις.
α. Το ΚΚΕ στον πόλεμο 1940-41, σελ. 547, Αθήνα 1980.Ξεκινά από τον μεσοπόλεμο , τις πολιτικές του βενιζελισμού, του Λαϊκού κόμματος, το διεθνές περιβάλλον, η θέση του ΚΚΕ μέσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα μέχρι την ιταλική εισβολή. Στίς πηγές περιλαμβάνονται πλήθος κείμενα του ΚΚΕ στο διάστημα 1940-1941. και έργα της αριστερής βιβλιογραφίας(Ψυρούκης, Ελεφάντης,κλπ). Γράφει για την βενιζελική πολιτική του μεσοπολέμου: "Ο Βενιζέλος είχε, όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας το 1928, ένα σχέδιο απλό όπως είναι όλες οι μεγάλες στρατηγικές συλλήψεις της πολιτικής. Το συγκροτούσαν δύο στοιχεία: στο εξωτερικό αποφυγή κάθε πολεμικής ή άλλης περιπέτειας και συγκέντρωση στο εσωτερικό όλων των προσπαθειών ώστε να πραγματοποιηθεί γρήγορα η ανόρθωση και η προκοπή. Στο πρώτο σκέλος -το εξωτερικό ο Βενιζέλος επέτυχε. Στο δεύτερο, το εσωτερικό, η πολιτική του εναυάγησε"(σελ.61).
β. Η Ρωσία και το "Όχι" του 1940, σελ.414, Αθήνα 1980. Περιγράφει το ελληνικό και διεθνές περιβάλλον από την δημιουργία της ΕΣΣΔ, την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού μέχρι την έναρξη του β' παγκοσμίου πολέμου.
γ. Το μονοπροσωπικόν καθεστώς,σελ.129, Αθήνα 1980. Περιλαμβάνει τα άρθρα που δημοσίευσε στον "Ελεύθερο Κόσμο" μετά την πτώση της δικτατορίας. Εκφράζουν την αμηχανία που μετατράπηκε σταδιακά σε ανοικτή εχθρότητα προς τις κυβερνήσεις του Κ.Καραμανλή και της "Νέας Δημοκρατίας" διότι αποκαθιστούσαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία, διέλυαν τους εκτροπικούς μηχανισμούς του παρακράτους και περιόριζε τον στρατό στα πραγματικά του καθήκοντα δηλαδή στην υπεράσπιση της χώρας από τις εξωτερικές απειλές. Ο Σ.Κωνσταντόπουλος ενώ υπήρξε κήρυκας της στρατιωτικής δικτατορίας κατηγορεί τον Καραμανλή για καισαρισμό και βονοπαρτισμό(σελ.32,33). Θεωρεί την Ν.Δ. ως αντινατοικό κόμμα που οδηγεί την χώρα στην αριστερα. Επικρίνει το γεγονός ότι μετά το 1974 έπαψε να υφίσταται ο κρατικός αντικομμουνισμός(σελ.94). Σε ευάριθμα άρθρα του καλούσε τον Γ.Ράλλη να μην παραδώσει την εξουσία, αν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή κήρυσσε μια νέα εκτροπή του πολιτεύματος κατά το προηγούμενο παράδειγμα της απριλιανής χούντας. Βεβαίως δεν μπόρεσε να χωνέψει πρώτα ψυχολογικά και δεύτερον λογικά ότι πλέον στην Ευρώπη οι δικτατορίες δεν ήταν ανεκτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου