Κι ομως
Κοιτάζοντας ξανά τον χάρτη
είδα πως υπάρχουν ακόμα αυτοί
με τα φτερωτά φρύδια
που μιλούν λίγο
χτίζουν πεζούλες
τσαπίζουν
για να μεγαλώσει το βιός.
Πρόσωπα που δεν εχουν
γονατίσει.
Δεόμενες μορφές ανάμεσα
στη Νύχτα και τον Ορθο.
Στα δυτικά
(πέρα απο το δάσος της
Δαδιάς)
ο Φράγκος.
Στ΄ανατολικά
(πέρα απ'την Κορνοφωλιά)
ο Τούρκος.
Το όριο αυτοί.
Με το δάκρυ τους υγρό
να μη στερέψει το ποτάμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου