Youtube

Youtube
Βρείτε το κανάλι μας στην ψηφιακή πλατφόρμα youtube.

Σάββατο 23 Απριλίου 2022

Μάριο Τρόντι-Κάρλ Σμίτ: Πολιτική Θεολογία

 


Ο Μ.Τρόντι υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του ιταλικού εργατισμού με το βιβλίο του "Εργάτες και Κεφάλαιο". Στην συνέχεια προσέγγισε το Ι.Κ.Κ. και υπήρξε για αρκετές δεκαετίες γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος. Στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σκαρίφημα αφενός στοχάζεται πάνω στο ομώνυμο έργο του Κ.Σμιτ "Πολιτική Θεολογία" και αφετέρου το συνδέει με το έργο του Β.Μπένζαμιν και του Γιάκομπ Τάουμπες δύο σημαντικών στοχαστών εβραϊκής καταγωγής. Ειδικά ο τελευταίος υιός Ραβίνων ανάπτυξε μια προσωπική φιλική σχέση με τον Κ.Σμίτ. Ο Τρόντι, όπως και ο Π.Κονδύλης προβληματίζεται επάνω στην σμιτιανή απόφανση "όλες οι μεστές έννοιες της σύγχρονης πολιτειολογίας είναι εκκοσμικευμένες θεολογικές έννοιες"(σελ.15).Καταλήγει δε "οι προεκτάσεις της πολιτικής θεολογίας στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, μετά τον Σμιτ, μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε τις προυποθέσεις της σημερινής κρίσης της μοντέρνας πολιτικής. Ανοίγουν τη σκέψη σ' εκείνον τον άγνωστο πλανήτη που είναι η ανθρωπολογική διάσταση της πολιτικής σκέψης και πράξης"(σελ34).Ο Τρόντι μνημονεύει την ανάμνηση του Τάουμπες από την επίσκεψη του Κοζέβ στην Γερμανία όπου τον επισκέφτηκε ο Α.Ντούσκε, ο ηγέτης των εξεγερμένων φοιτητών του 68 και τους είπε ότι "το σημαντικότερο πράγμα που έπρεπε να κάνουν αυτοί οι οποίοι αποτελούσαν τους πνευματικούς καθοδηγητές των νέων ήταν να μάθουν Ελληνικά"(σελ.76). Και συνεχίζει ο Τάουμπες "Τον ρώτησα ποιός θα ήταν ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού του (είχε φτάσει απευθείας από το Πεκίνο). Η απάντηση του ήταν: το Πλέτενμπεργκ. Έμεινα κατάπληκτος, αν και ο Κοζέβ με είχε συνηθίσει στις εκπλήξεις. Ύστερα συνέχισε: Που αλλού να πάω στη Γερμανία; Ο Καρλ Σμιτ είναι το μοναδικό πρόσωπο με το οποίο αξίζει τον κόπο να μιλήσει κανείς"(σελ.76).Ο εκδοτικός οίκος Σκαρίφημα προαναγγέλει την έκδοση του βιβλίου του Τάουμπες "Για τον Καρλ Σμιτ- η αρμονία των αντιθέτων" το οποίο αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2022

Ευρωφοβία και Ευρωλαγνία

 

                                           


                               

 

                Πρόκειται για δύο στάσεις εξίσου προβληματικές  που δείχνουν πρώτα και κύρια την λανθασμένη σχέση με τον εαυτό μας.

                α. Η ελληνική ταυτότητα,  τα θεμελιώδη στοιχεία της η γλώσσα, η ορθοδοξία, η ιστορική συνείδηση ούτε κινδύνεψαν, ούτε μπορούσαν να απειληθούν  από την σχέση τους με την Ευρώπη.  Στοχαστές όπως ο Γ.Θεοτοκάς, ο Χ.Μαλεβίτσης, ο Κ.Τσάτσος  επεσήμαναν ότι ο ελληνισμός προσέρχεται στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι με την δική του ταυτότητα την οποία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αλλά να εμπλουτίσει. Η ορθοδοξία μάλιστα χαίρει σεβασμού και η πατερική σκέψη εδώ και δεκαετίες γίνεται αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης.

                β. Κανένα έθνος δεν μπορεί να συνεχίσει την ιστορική του πορεία απομονωμένο, δίχως δηλαδή να δέχεται επιδράσεις  αλλά και να επιδρά και αυτό με την σειρά του. Ιδιαίτερα τα έθνη με ισχυρή ταυτότητα είναι αυτά που όχι μόνο δεν φοβούνται αλλά επιδιώκουν την σχέση με άλλα έθνη. Στην Ευρώπη τα έθνη δεν αφομοιώνονται, ούτε διαλύονται. Μοιράζονται την κοινή πεποίθηση στην δημοκρατία και στο κράτος δικαίου, εμπνέονται από τον αρχαιοελληνικό λόγο, το ρωμαϊκό δίκαιο, τον χριστιανισμό και βέβαια επιχειρούν να διευρύνουν την ισχύ τους, να υπηρετήσουν τα συμφέροντα τους μέσα από την συνεργασία αλλά ενίοτε και τους ανταγωνισμούς. Κράτη όπως παλαιότερα η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα και η σημερινή Βόρεια Κορέα αποδεικνύουν ότι ο απομονωτισμός συνοδεύεται αναγκαστικά με την οικονομική καχεξία και τον ολοκληρωτισμό.    γ. Ο εξευρωπαϊσμός του ελληνικού κράτους ήταν επίπλαστος διότι αυτοί που ανέλαβαν να τον πραγματοποιήσουν διατήρησαν ανόθευτη την αναποτελεσματικότητα, την αναξιοκρατία, το πελατειακό χαρακτήρα, τις μίζες , την αδιαφάνεια, το ρουσφέτι. Όμως , παρόλα αυτά η θεσμική διασύνδεση με την Ευρώπη  έθεσε οριστικά τέλος σε κάθε προσπάθεια εκτροπής σαν αυτές που κυριάρχησαν  και ταλαιπώρησαν για πολλές δεκαετίες την ελληνική κοινωνία.

                δ. Η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού θα ενδυναμώσει την γεωπολιτική θέση της Ευρώπης και θα ενισχύσει την ελληνική άμυνα. Η Ελλάδα έξω από την Ευρώπη θα γίνει δούλη της Τουρκίας, ή της Ρωσίας ή και των δύο.

ε. Περίπλοκη και αντιφατική είναι η ερμηνεία των ευρωπαϊκών εθνών από την μαρξική σκέψη. Ενώ αποδίδεται στον Μαρξ η άποψη ότι τα έθνη αναδύονται χάρις και εξαιτίας της ιστορικής  κυριαρχίας της αστικής τάξης, στο «Κομμουνιστικό μανιφέστο» υποστηρίζει ότι χάρις αυτή εξαφανίζονται οι επιμέρους φιλολογίες και εθνικές ταυτότητες ώστε να συγκροτηθεί η ενιαία αγορά.

Στ. Η ευρωλαγνία είναι η άλλη όψη του ίδιου προβλήματος. Θεωρούσε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ζει με δανεικά, επιδοτήσεις και να προστατεύεται διαρκώς από τα ευρωπαϊκά όπλα.  Όμως καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εγκατέλειψε τον αγροτικό τομέα παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στην μεταποίηση. Ο ελληνικός παρασιτισμός εγκατέλειψε την παραγωγή και στράφηκε αποκλειστικά στον παρασιτισμό. Η ελληνική άμυνα δεν μπορεί να υποκατασταθεί αλλά πρέπει να ενισχύεται. Η Ελλάδα για να είναι αξιόπιστος σύμμαχος θα πρέπει όχι μόνο να δέχεται μονοσήμαντα  βοήθεια αλλά και να προσφέρει.  

ζ. Ο μόνος τρόπος για να είναι η Ελλάδα απαραίτητη  σε δυνάμεις όπως η Κίνα ή το Ισραήλ είναι να μετέχει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

η. Η γενιά του 30 είναι ένα πετυχημένο παράδειγμα  συνδυασμού μοντερνισμού και παράδοσης, εντοπιότητας, ευρωπαϊκού στοχασμού και οικουμενικότητας. Κατά τον Γ.Τσαρούχη αγαπούμε εξίσου την Μαρία Κάλλας και την Σωτηρία Μπέλλου.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2022

Είμαστε όλοι Ουκρανοί !

 

Αποναζιστικοποίηση του Ντονμπάς και του Λουγκάνσκ
Μήπως πριν «αποναζιστικοποιήσει» τους υπόλοιπους ο ρώσικος ιμπεριαλισμός θα έπρεπε να αποναζιστικοποιήσει τις νεοαποικίες του και το εσωτερικό του;
Ήδη από το 2014, σε Ντονμπάς και Λουγκάνσκ ο «αντιναζιστικός αγώνας» και η «λαϊκή επανάσταση» είχαν πλαισιωθεί από φασιστικά τάγματα: «Ευρασιατική Ένωση Νέων», «Κίνημα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας», «Σλαβική Ένωση», «Κίνημα ενάντια στην Παράνομη Μετανάστευση». Άλλα ένοπλα τάγματα φασιστών όπως τα «Svarozhich», «Rusich» και «Ratibor» που συμμετείχαν στην πλευρά των «αυτονομιστών» πολεμούσαν ανοιχτά με σβάστικες στις σημαίες τους ή με τα χρώματα της ρωσικής αυτοκρατορίας. Επίσης στις «Διεθνείς Ταξιαρχίες» κύρια δύναμη ήταν οι νεοναζιστές της «Άλλης Ρωσίας» του Λιμόνοφ.
Να συνεχίσουμε όμως στο χρόνο: Πρώτος κυβερνήτης της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» ήταν ο Πάβελ Γκουμπάρεφ. Ο τελευταίος αποκαλύφθηκε ότι συνδέεται με την ακροδεξιά οργάνωση «Ρωσική Εθνική Ένωση» με ένοπλο τμήμα της τον Ρωσικό Ορθόδοξο Στρατό.
«Ηγέτες» του αντάρτικου αποκαλύφθηκαν λακέδες της ρωσικής αστικής τάξης που δρούσαν στις νεοαποκτηθείσες περιοχές. Τρανό το παράδειγμα του Ιγκόρ Στρέλκοφ που όχι μόνο αποκαλύφθηκε ω κατάσκοπος της FSB (πρώην KGB) αλλά επιστρέφοντας στη Ρωσίας ίδρυσε κόμμα νοσταλγό της ρωσικής αυτοκρατορίας που ζητάει την κατάκτηση όλης της Ευρασίας (!).
Η δράση όμως του μεγαλορώσικου φασισμού έφτασε μέχρι τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις. Ένας ένας, διοικητές των ανταρτών που ήθελαν την επανένωση της χώρας και όχι τη διχοτόμηση σκοτώθηκαν σε ενέδρες μέσα στις γραμμές των ανταρτών, σε περιόδους που ο ουκρανικός στρατός ή οι ουκρανοί νεοναζί δεν είχαν καμία πιθανότητα διείσδυσης. Σύμφωνα με τους συντρόφους του ο Alexander Bednov, του τάγματος «Batman», δολοφονήθηκε με εντολή του Plotnitsky, του προέδρου, δηλαδή, της Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ (μέχρι το 2017, ο σημερινός διάδοχός του Leonid Pasechnik είναι πλέον και επίσημα μέλος της Ενωμένης Ρωσίας του Μεντβέντεφ). Ο διοικητής «Givi» (με τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο απευθείας στο γραφείο του), ο Mozgovoy (βομβιστική επίθεση), ο Dryomov ( από το τάγμα των Κοζάκων, ανοιχτά αντίθετος με την κυβέρνηση του Λουγκάνσκ που θεωρούσε διεφθαρμένη και φιλοολιγαρχική, βομβιστική επίθεση), ο Zakharchenko (τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, βομβιστική επίθεση), ο Motorola (βομβιστική επίθεση). Ο τελευταίος ισχυριζόταν ότι καταδιωκόταν από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.
Οι οπαδοί του ντουκινισμού, της λεγόμενης «Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας», της φασιστικής, μεταφυσικής και ιδεαλιστικής θεωρίας του Αλεξάντερ Ντούκιν ήταν αυτοί που επικράτησαν αριθμητικά και ουσιαστικά στις περιοχές αυτές. Η μεγαλόρωσικη ιμπεριαλιστική ιδεολογία ηγεμόνευσε και ηγεμονεύει στα ανατολικά της Ουκρανίας, στις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες.
Η ψευτοαντίθεση, λοιπόν, ναζισμού-αντιναζισμού, όχι μόνο δεν πατάει στην πραγματικότητα των ιστορικών εξελίξεων αλλά -ως ακόμη μια χίμαιρα του οπορτουνισμού- έρχεται να συγκαλύψει την πραγματική αντίθεση που καταδικάζει τον ουκρανικό λαό στην ανέχεια και στην προσφυγιά: την επίθεση του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε μια εξαρτημένη από τα ξένα κεφάλαια χώρα με φόντο την ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση.
Πηγή:Indymedia/athens, antireport

Αδελφική έκκληση των Ουκρανών αναρχικών στην ελληνική μειονότητα της Ουκρανίας με αναφορα στην Φιλική Εταιρεία
(από το Indymedia)
"Καταλήγοντας, ένα ιδιαίτερο μήνυμα προς την ελληνική μειονότητα: Αναγνωρίζοντας τον βαρύ φόρο που πληρώσατε κατά την πολιορκία της Μαριούπολης τον οποίο, ξυπνώντας μας ιστορικές μνήμες, βλέπουμε ως μια τραγική συνέχεια αυτού που πληρώσατε τον καιρό του Γολοντομόρ και των σταλινικών εκκαθαρίσεων, σας στέλνουμε αδελφικό, αγωνιστικό χαιρετισμό. Οι δεσμοί που μας ενώνουν πάνε πολύ πιο πίσω από τη μαζική συμμετοχή των προγόνων σας στη Μαχνοβτσίνα. Ανάγονται στη Φιλική Εταιρεία η οποία δημιούργησε τη μαγιά για τους Δεκεμβριστές που με τη σειρά τους άναψαν τη φλόγα των επαναστατικών κινημάτων στη Ρωσία τον 19ο αιώνα. Στον χαιρετισμό προσθέτουμε και μια επισήμανση προς τους Έλληνες συντρόφους: Όταν το κίνημά μας, έχοντας εδραιώσει τη λαϊκή του υποστήριξη ανοίξει τον δρόμο για την ένταξη σε αυτό των μαχητών της διεθνιστικής αλληλεγγύης, η δική σας ανάγκη να έλθετε στην Ουκρανία θα είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη του κινήματός μας για εσάς. Όχι επειδή χρειάζεται οποιοσδήποτε από εμάς επαναστατική δόξα. Θεωρούμε την πολιτική, ακόμα και στην πιο επαναστατική της μορφή, πρακτική δραστηριότητα. Μακριά από μας η σκέψη να την μετατρέψουμε σε μια μορφή ηθικής γυμναστικής, επίδειξη ατομικής ή συλλογικής αφοσίωσης, αυτοθυσίας, ηρωισμού ή αυτοβελτίωσης. Δεδομένου ότι δεν αντιμετωπίζουμε τις επαναστάσεις σαν μια σειρά από όνειρα και έπη, έχουμε αφήσει πίσω τον καιρό των ηρωικών αναμνήσεων. Τώρα βρισκόμαστε στον καιρό της ανάλυσης. Πιστεύουμε όμως (και το μάθαμε με πολύ βαρύ τίμημα) ότι οι μάχες που δίνατε μέχρι τώρα δεν μπορούν να σας προετοιμάσουν επαρκώς για το είδος της μάχης στην οποία, κάποια στιγμή, ενδέχεται να σας ρίξουν οι περιστάσεις. Η μικρή πολιτική εμπροσθοφυλακή σας πρέπει συνειδητά να ταχθεί σε αυτό το εγχείρημα. Θα αποκτήσει εμπειρία στα πεδία των μαχών. Θα γίνει ο πυρήνας που θα προσελκύσει όλογυρά του τη μεγαλύτερη εμπροσθοφυλακή του αύριο"