«Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς»
Π.Κονδύλης.
Πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε παρακολουθώντας την διαμάχη σχετικά με την τοποθέτηση της Θάλειας Δραγώνα στο Υπουργείο Παιδείας και το νομοσχέδιο για την παραχώρηση ιθαγένειας στους αλλοδαπούς.
Πρώτα- πρώτα η κυρίαρχη ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης , του αμερικανισμού , της πολλαπλής υποτέλειας , όπως και η κυρίαρχη τάξη που έχει ταυτίσει την ύπαρξή της με την λεηλασία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας έχει ριζική ανάγκη την ύπαρξη διανοούμενων σαν την Δραγώνα ,την Φραγκουδάκη τους οποίους αμείβει άλλωστε με πολλούς τρόπους , από συμμετοχή σε πανάκριβα ευρωπαικά προγράμματα ως σε τοποθέτηση σε πολιτικές και ακαδημαικές θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ποιοι και πόσοι κινητοποιήθηκαν να την υποστηρίξουν. Είναι οι πανεπιστημιακοί και οι βουλευτές του Συνασπισμού ,είναι αρθρογράφοι των «ΝΕΩΝ», της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»,της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» (όχι όλοι βέβαια ,αλλά αυτοί που δίνουν τον γενικό τόνο ), είναι οι ιστορικοί που χρηματοδοτούνται από το ίδρυμα ΣΟΡΟΣ. Διότι ο «αντιεθνικισμός» στην χώρα μας ,δεν αποτελεί την ιδεολογία κάποιων διωκόμενων , αλλά το βασικό επιχείρημα του θλιβερού συρφετού , που υποδύεται την ελληνική άρχουσα τάξη , η οποία υπάρχει και επιβιώνει από την πολύχρονη καταλήστευση του ελληνικού κράτους ( φτάνοντας το χρέος από 26% του ΑΕΠ το 1981 , σε 110% του ΑΕΠ το 2010) και των ευρωπαικών προγραμμάτων .Σήμερα δεν υπάρχει ένας Ε.Βενιζέλος και ένας Α.Μπενάκης αλλά πολιτικοί που στέκονται γυμνοί απέναντι στον νέο-οθωμανισμό και αδύναμοι να χαράξουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τον ελληνισμό.
Οι υποστηρικτές της Δραγώνα , μες στην σπουδή τους, χρησιμοποιούν πολλές ανακρίβειες. Μία τέτοια περίπτωση είναι το άρθρο του Τάκη Μίχα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στις 30/12/2009.Γράφει λοιπόν : «όλοι οι σοβαροί ιστορικοί θεωρούν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία την περίοδο της ακμής της ήταν ένα από τα πιο πεφωτισμένα καθεστώτα στον κόσμο – ασύγκριτα πιο πεφωτισμένο από τον δυτικό φεουδαρχισμό .Άλλωστε , τη θετικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αναγνωρίζει και ο και ο κατ’εξοχήν εκπρόσωπος του αντιιμπεριαλιστικού πατριωτισμού στην Ελλάδα Κώστας Βεργόπουλος , που στο βιβλίο του «Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα » γράφει : Το οθωμανικό κράτος στη χρυσή εποχή του μέχρι τον 16ο και 17ο αιώνα συγκέντρωσε όλα τα γνωρίσματα του φιλολαικού Βυζαντίου και μάλιστα εκείνα της εποχής των Ισαύρων και των Μακεδόνων ».Μάλιστα , ο κ.Βεργόπουλος προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και υποστηρίζει ότι η κατάκτηση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς , στην ουσία ισοδυναμούσε με απελευθέρωσή της : «Η οθωμανική κατάκτηση» γράφει , ευνοήθηκε αρκετά από την υποστήριξη των βυζαντινών χωρικών , οι οποίοι έβλεπαν σε αυτήν ένα μέσο για να ξεκαθαρίσουν τον βυζαντινό χώρο από κάθε στοιχείο που θύμιζε δυτικό φεουδαρχισμό».
Τι παραλείπει όμως να αναφέρει ο Τάκης Μίχας ,από όσα γράφει ο Κώστας Βεργόπουλος; Πρώτα – πρώτα ότι η αρχή της οθωμανικής παρακμής ξεκίνησε με το τέλος των κατακτήσεων της (σελ 69).Δηλαδή όσο ήταν σε θέση να κατακτάει λαούς και εδάφη και να πλιατσικολογεί μπορούσε να ανθεί , μετά ακολούθησε η παρακμή που επιδεινώθηκε από τις διομολογήσεις και την αποικιακή εξάρτηση από την Δύση.
Ο Κ.Βεργόπουλος σημειώνει «Η οθωμανική κοινωνική μηχανή της παρακμής , προσπαθώντας με όλα τα μέσα να συντηρηθεί , άρχιζε να συνθλίβει μοιραίως τις ίδιες της τις βάσεις , τους ελέυθερους γεωργούς. Αφ’ ετέρου , τα τσιφλίκια – αυτά τα υποπροιόντα της παρακμής της – επεξεργάζοντο τους δικούς τους τρόπους συμπίεσης των χωρικών. Κατ ‘ αυτό τον τρόπο , οι αγροτικές εξεγέρσεις , με συχνότητα εντεινόμενη , ιδίως μετά το δεύτερο ήμισυ του 16ου αιώνα , εγγράφονται κι αυτές στην διαδικασία αποσύνθεσης της οθωμανικής κοινωνικής μηχανής .Μεταξύ των ετών 1565 και 1821 , μόνον στον ελλαδικό χώρο της αυτοκρατορίας , ο Κωνσταντίνος Σάθας σημειώνει πάνω από 20 μεγάλες αγροτικές εξεγέρσεις , οι οποίες ακολουθήθηκαν πάντα από κύματα άγριας καταστολής. Αυτό ισοδυναμεί με την μέση συχνότητα μια τουλάχιστον σημαντικής εξέγερσης κάθε 12-13 χρόνια περίπου .Συνεπώς όλες σχεδόν οι γενιές των Ελλήνων χωρικών , μετά τα 1565, δοκίμασαν την τύχη τους τουλάχιστον σε 1 ή 2 εξεγέρσεις κατά των αυθαιρεσιών της οθωμανικής παρακμής »( σελ.83).
Μία από τις σημαντικότερες μαρτυρίες για τις βαρβαρότητες της τουρκοκρατίας αποτελούν τα κείμενα του Αδαμάντιου Κοραή.
Στην Αδελφική Διδασκαλία γράφει: «Είναι εις όλους γνωστόν εις πόσην ακμήν έφθασε την σήμερον των Τούρκων η τυραννία .Οι ταλαίπωροι Γραικοί δεν είναι πλέον κύριοι μήτε κτημάτων , μήτε τέκνων ,μήτε των ιδίων αυτών γυναικών.Η τιμή και η ζωή των κρεμάται από την θέλησιν όχι μόνον αυτού του πρωτοτύρανου , αλλά και εκάστου από τους ελαχίστους αυτού δούλους. Τίς δεν ηξεύρει το πλήθος των Γραικών της Κρήτης , όσοι ,δια να φύγωσι τα τοσαύτα δεινά , ηναγκάσθησαν να αρνηθώσι την πατρικήν αυτών θρησκείαν; Τις αγνοεί τας βίας και τας αρπαγάς των παρθένων ,των παίδων , όσαι καθ’ ημέραν συμβαίνουσιν εις την Θεσσαλονίκην , ώστε να αναγκάζωνται οι άθλιοι γονείς να μακρύνωσιν από τον πατρικόν τα φίλτατα τέκνα , δια να τα ελευθερώσωσιν από την ασελγείαν των βδελυρών Γιανιτζάρων;Τις δεν έφριξεν ακούων την καταδυναστείαν , και τους αφόρητους φόρους, όσους οι κατά πάσαν την Τουρκικήν Ευρώπη ευρισκόμενοι Γραικοί βιάζονται να πληρώσωσι; Τις δεν εθρήνησε τους εκτοπισμούς και τας μετοικεσίας τοσούτων Γραικών , όσοι μην υποφέροντες πλέον τον Ωθωμανικόν ζυγόν εσκορπίσθησαν ,εις διαφόρους τόπους της Ευρώπης; ».
Το «Σάλπισμα Πολεμιστήριον» είναι μια αδρή περιγραφή των δεινών της Τουρκοκρατίας και ένα σύνθημα επανάστασης : «Έθνος τρισβάρβαρον , έθνος μιαρόν , έθνος διαφόρου γλώσσης και διαφόρου θρησκείας , εις ολίγα λόγια , έθνος τουρκικόν , έπεσε , τέκνά μου ,επάνω εις εμέ την δυστυχεστάτην μητέρα σας , την Ελλάδα , ως ένας σφοδρός ανεμοστρόβιλος , και κατέσβεσε τα μικρά και ασθενή φώτα , όσα των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων η τυραννία δεν είχεν ακόμη δυνηθή να σβέση»
Σε ένα άλλο σημείο γράφει: «Τους ιερούς ημών ναούς μετέβαλον εις τζαμία , και μη αρκούμενοι είς το να μας στερούσι τα αναγκαία μέσα του να συστήσωμεν σχολεία εις ανατροφήν και φωτισμόν των ημετέρων τέκνων , μας αρπάζουσιν από τους πατρικούς κόλπους και αυτά τα τέκνα ».
Στο «Άσμα Πολεμιστήριον» ο Αδαμάντιος Κοραής γράφει: «Δούλοι να ‘μέθα ως πότε των αχρείων Μουσουλμάνων, της Ελλάδος των τυράννων ; Εκδικήσεως η ώρα , έφθασεν ω φίλοι, τώρα».Επιμένει ,μάλιστα , για άλλη μια φορά στην θλιβερή κατάσταση της Παιδείας . «Που νυν τέχνη ;Που’ πιστήμη ;Που Γραικών η τόση φήμη ;Κατηργήθησαν φευ!όλα , και αντ’ αυτών πάσχομεν τώρα Μουσουλμάνων τυραννίαν , αμαθίαν και πτωχείαν , βάσανα , μόχθους και πόνους , μάστιγας ,σφαγάς και φόνους , και ξενιτευμόν ΠΑΤΡΙΔΟΣ ,στερευμόν πάσης ελπίδος ».
Τι σημαίνουν όλα αυτά : Ότι αυτοί που ενδιαφέρονται να δικαιολογήσουν την νέο-οθωμανική κυριαρχία, την υποταγή στα αμερικάνικα κελεύσματα για κλείσιμο του Κυπριακού με λύσεις τύπου σχέδιου Ανάν και η συμφωνία με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε δεν τους ενδιαφέρει η ιστορική αλήθεια .Αντίθετα , το «στρογγύλεμα » και η διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων είναι η προτεραιότητά τους.
Βεβαίως εδώ θα πρέπει να τεθεί ο ρόλος της διανόησης. Διότι οι ίδιοι άθλιοι μηχανισμοί επιλογής που αναδεικνύουν τους πολιτικούς ,που αποτυγχάνουν πανηγυρικά να αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη προβλήματα του τόπου , οι ίδιοι ακριβώς μηχανισμοί προσπαθούν να αναδείξουν και τους διανοητές , που θα κτίσουν την πολιτιστική ηγεμονία της πολλαπλής υποτέλειας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου