Youtube

Youtube
Βρείτε το κανάλι μας στην ψηφιακή πλατφόρμα youtube.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Ο Μαραντζίδης και το ΚΚΕ








Στο ΒΗΜΑ στις 7.6.2009 δημοσιεύθηκε το άρθρο του Ν.Μαραντζίδη «Το ΚΚΕ , ο Θ.Πάγκαλος και τα ταμπού».Τον Μαραντζίδη τον είχα γνωρίσει στο περιοδικό «Νέα Κοινωνιολογία» , όπου είχε δημοσιεύσει μία πράγματι καλή μελέτη , στην οποία εξέταζε ορισμένες κοινότητες της Λέσβου ,που ψήφιζαν με συντριπτικά ποσοστά ΚΚΕ (μικρές Μόσχες) , αλλά ήταν συγχρόνως βαθύτατα ορθόδοξες και φρόντιζαν με μεγάλη αγάπη το μοναστήρι ενός τοπικού άγιου.
Στην συνέχεια μαζί με τον καθηγητή σε αμερικάνικο Πανεπιστήμιο Σ.Καλύβα διατύπωσε μία αναθεωρητική ,κατά κάποιον τρόπο ,προσέγγιση του ελληνικού εμφύλιου με μια φρασεολογία ασυνήθιστη πλέον και για την συντηρητική παράταξη. Είχαν προηγηθεί κάποιοι σαν τον Π.Κανελλοπουλο που είχαν δείξει τα λάθη των νικητών στο ελληνικό εμφύλιο. Διότι αν στην ανατολή υπήρξαν τα Γκούλαγκ , στην Ελλάδα υπήρχε η Μακρόνησος και οι λοιποί τόποι εξορίας .Αν δε στην Ανατολή το κύμα μετανάστευσης ξεκίνησε μετά το 1989 , στην Ελλάδα ξεκίνησε αμέσως μετά την λήξη του εμφύλιου. Προφανώς σε έναν εμφύλιο πόλεμο κανένα από τα μέρη που έλαβε μέρος δεν μπορεί να είναι υπερήφανο για τις όλες τις πράξεις του. Το αντίθετο μάλλον. Οι πράξεις ηρωισμού και ανιδιοτέλειας καλύπτονται από πράξεις ωμότητας.
Αλλά για να επιστρέψουμε στο άρθρο , γράφει σε ένα σημείο: «Άς το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή : κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα από τον εμφύλιο μέχρι και το 1974 , τουλάχιστον , δεν εξαρτήθηκε πολιτικά και υλικά με τόσο συστηματικό τρόπο από εξωτερικές δυνάμεις όσο το ΚΚΕ».Το επιχείρημα είναι εντελώς αποπροσανατολιστικό .Διότι λόγω της κατάρρευσης των ανατολικών καθεστώτων , ο ομφάλιος λώρος του ΚΚΕ κόπηκε αναγκαστικά , εδώ και δύο δεκαετίες , ενώ αντίθετα κάποια ελληνικά κόμματα χρηματοδοτούνται αποδεδειγμένα πλέον από ξένες επιχειρήσεις , όπως αποκαλύπτει το παράδειγμα Τσουκάτου - ΠΑΣΟΚ - SIEMENS.
Σε ένα άλλο σημείο κατηγορούνται συλλήβδην όλα τα πολιτικά κόμματα από το ΛΑΟΣ , τη Ν.Δ. μέχρι το ΚΚΕ διότι δεν ψήφισαν ένα ψυχροπολεμικό αντικομμουνιστικό ψήφισμα στο Ευρωπαικό κοινοβούλιο , δηλαδή ο Μαραντζίδης εμφανίζεται περισσότερο αντικομμουνιστής και από το ΛΑΟΣ : «Στην Ελλάδα , καμία ουσιαστικά αποδοκιμασία συμβολικού και ιδεολογικού χαρακτήρα απέναντι στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό δεν υπήρξε .Κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα , για παράδειγμα , δεν υπερψήφισε το μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης που καταδίκασε «την εγκληματική διάσταση των κομμουνιστικών καθεστώτων ».Έχω γνωρίσει ανθρώπους της προηγούμενης γενιάς που προέρχονταν και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα , που είχαν πάθει και είχαν πονέσει .Όλοι θελαν να ξεχαστούν τα μίση , οι σπαραγμοί , οι οδύνες του εμφυλίου. Θα ‘μουν φοιτητής και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου , παραθέριζε ο στρατηγός Θ.Τσακαλώτος. Ήταν ένας υπερήφανος , αλλά κουρασμένος γέρος , που ζούσε σχεδόν μόνος. Θυμάμαι πριν ακόμη αγκαλιαστεί δημοσίως με τον Μάρκο Βαφειάδη ,ιδιωτικά έλεγε, ότι επιθυμούσε την συμφιλίωση με την άλλη πλευρά. Αλλά και ο λόγος του Χ.Φλωράκη στην κηδεία του Αρχιεπίσκοπου Σεραφείμ ήταν προς την ίδια κατεύθυνση. Υπέρβαση της οδύνης αμφότερων των πλευρών από τον εμφύλιο , δίχως όμως να ακυρώνονται οι πολιτικές διαφορές του παρόντος.
Απόψεις όμως σαν του Καλύβα και του Μαραντζίδη , που παρουσίαζουν κάποιες αναλογίες με αυτές του Νόλτε ή του Φυρέ ,θωρακισμένες από την υποτιθέμενη εγκυρότητα και ουδετερότητα του πανεπιστημιακού λόγου ,αναπαράγουν την ατλαντική ψυχροπολεμική ιδεολογία του «νικητή» , με κίνδυνο να δημιουργήσουν ένα νέο διχασμό , που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά ξένες και εχθρικές προς τον ελληνισμό δυνάμεις .
Στόχος βέβαια είναι η πολιτική απομόνωση του ΚΚΕ , που παρά τα όσο δικαίως μπορούμε να το κατηγορήσουμε , οι απόψεις ,που λαμβάνει σε ορισμένα θέματα , όπως η αντίθεση στις απειλές της Τουρκίας στο Αιγαίο , ή η απόρριψη τα περί «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα όπως προπαγανδίζει η εθνικιστική ηγεσία της FYROM και η κυβέρνηση των ΗΠΑ , ή και η αντίθεση στο περιβόητο βιβλίο της ιστορίας της στ’ δημοτικού , προβληματίζουν όσους θέλουν μια σαφή και συνεπή ατλαντική πολιτική ακόμη και εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Επιπρόσθετα αυτό που ανησυχεί τον Μαραντζίδη ,είναι τελικά ο αντιαμερικανισμός και ο αντιδυτικισμός που προωθεί το ΚΚΕ , μαζί με πολλές άλλες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας , καθώς υποστηρίζει ότι «η Άκρα Αριστερά επιχειρεί να συμβάλει στην επικράτηση μιας αντι-δυτικής , αντι-φιλελεύθερης και εθνο-λαικίστικης κουλτούρας ».
Συγχρόνως φοβάται ότι η «αντζέντα του δεξιού – αριστερού λαικισμού μπορεί να αποτελέσει απειλή για τη δημοκρατική συνοχή της κοινωνίας μας ».Βεβαίως τέτοιες ανησυχίες μόνο θυμηδία προκαλούν .Διότι αν από κάτι κινδυνεύει το πολίτευμα μας , είναι από τις ξιπασμένες και νεόπλουτες συμπεριφορές ορισμένων λειτουργών του.
Ο Μαραντζίδης με μια φρασεολογία , δήθεν αριστερή , υπερασπίζεται τις ΗΠΑ και την πολιτική της Δύσης γενικότερα . Υποστηρίζει , ότι τα δύο ακραία πολιτικά ρεύματα «επιδιώκουν την διαμόρφωση μιας κοινωνίας που αισθάνεται διαρκώς πολιορκημένη και απειλούμενη από εξωγενείς δυνάμεις που δήθεν συνωμοτούν εναντίον της (Ευρωπαική Ένωση ,ΝΑΤΟ, Αμερικανοί , μετανάστες , εβραίοι κ.α.)» ενώ συμπληρώνει , πώς , «καμιά δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν το μίσος ή ο φθόνος για τον άλλον (ντόπιο ή μετανάστη , πλούσιο ή φτωχό κ.α. ) γίνουν κυρίαρχες πολιτικές και ιδεολογικές γραμμές».
Με αυτόν τον τρόπο εξισώνει και ταυτίζει εντελώς διαφορετικά μεγέθη : τον αντιαμερικανισμό με τον ρατσισμό , τον πατριωτισμό με τον εθνο-λαικισμό , την κριτική στις προκλητικές ανισότητες ενός ανορθολογικού οικονομικού συστήματος με την μνησικακία. Φυσικά φαίνεται να αγνοεί τόσο την διεθνή όσο και την περιφερειακή πραγματικότητα καθώς και την εμπλοκή του αμερικάνικου παράγοντα. Πιο πίσω από τις φράσεις του , κρύβεται μια ακόμη πιο αντιεπιστημονική ταύτιση , ο «μαύρος και ο κόκκινος φασισμός ». Βεβαίως ένας ευφυής και σοβαρός συντηρητικός διανοούμενος ο Ρ.Αρόν θα επιμείνει ότι ανάμεσα στον κομμουνισμό και στον ναζισμό « η διαφορά είναι ουσιαστική , ανεξάρτητα από τις ομοιότητες .Η διαφορά είναι ουσιαστική εξαιτίας της ιδέας που εμπνέει το ένα και το άλλο εγχείρημα , στη μία περίπτωση η κατάληξη είναι το στρατόπεδο εργασίας και στην άλλη οι θάλαμοι αερίων»( στο Ζ.Στέρνχελ :Ο Αντι-διαφωτισμός ,Εκδ.ΠΟΛΙΣ ,Μετ.Α.Καρακατσούλη ,σελ.535).

2 σχόλια:

  1. Την μετανάστευση μετά τον Εμφύλιο την αποδίδετε σ΄αυτόν υπονοώντας οτι οι μετανάστες ήταν διωγμένοι της αριστεράς. Αυτό είναι σε αντίθεση με τη βασική θέση της Αριστεράς οτι απαιτούνταν κοινωνικών φρονημάτων για τέτοιου είδους κινήσεις, όπως και για άλλες - π.χ. είσοδος στο Πανεπιστήμιο,όπως είχε πει κάποτε στη Βουλή ο κ. Σημίτης, χωρίς όμως να εξηγήσει πως εκείνος μπήκε στο Πανεπ[ιστήμιο - των Ελλήνων Αριστερών τότε. Ετσι όπως το θέτετε ήταν πιο εύκολο να ξενιτευθεί κανείς αν ήταν αριστερός ή καλλίτερα διευκολύνονταν να ξενιτευθεί.. Τελικά για να ξενιτευθεί κάποιος τότε ήταν τόσο εύκολη όσο η δήλωση οτι ήσουν αριστερός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προφανώς δεν ήταν μόνο οι ηττημένοι αριστεροί.Ο τραγικός εμφύλιος αποδυνάμωσε την πατρίδας και σκόρπισε δυστυχία και στις δύο παρατάξεις. Από μιας πλευράς όλοι χάσαμε. Σήμερα θα πρέπει να δούμε αυτά τα φοβερά γεγονότα με νηφαλιότητα, αυτοκριτική και να μην τα χρησιμοποιούμε για να δικαιώσουμε τους μεν ή τους δε. Οι μόνοι που κέρδισαν ήταν οι ξένες δυνάμεις, κάτι που φάνηκε καλά αργότερα στον κυπριακό αγώνα. Βεβαίως το έργο του Μαρατζίδη έχει και άλλες αδυναμίες, όπως το γεγονός ότι φουσκώνει τους στρατευθέντες με τον ΔΣΕ σλαυομακεδόνες, ενώ οι περισσότερους από αυτούς είχαν αυτομολήσει μετά την σύγκρουση Στάλιν και Τίτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή