ΡΕΚΒΙΕΜ για το περιοδικό ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ-ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝΕΠΙΣΤΗΜΩΝ « ΝΕΑΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ»-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με το τεύχος 46 η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ολοκληρώνει την πορεία της μετά από 23 χρόνια αδιάκοπης κυκλοφορίας.

Οι εκδόσεις Παπαζήση ενημερώνουν το αναγνωστικό κοινό για την κυκλοφορία του τεύχους 46 της επιστημονικής επιθεώρησης ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ,πουθα είναι και το τελευταίο μετά από 23 χρόνια αδιάκοπης και πανελλήνιας κυκλοφορίας.
Το τεύχος 46 περιέχει ένα αφιέρωμα στους Καταστασιακούς,μία ριζοσπαστική πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση που βρίσκεται στην ρίζα των νεανικών εξεγέρσεων της δεκαετίας του ’60.Επίσης συμπεριλαμβάνονται ένας διάλογος μεταξύ αναγνωστών και συνεργατών του περιοδικού με αφορμή το αφιέρωμα στην νεότητα και τις ιδεολογικές επιρροές του Κορνήλιου Καστοριάδη,ένα σχόλιο για τον Γάλλο φιλόσοφο και θεολόγο OlivierClement,μετάφραση άρθρου για την βιογραφική αβεβαιότητα στην νεωτερικότητα, ένα κείμενο για την Κριτική Θεωρία και βιβλιοκρισίες.
Όπως επισημαίνει στο editorialoιδρυτής και επί εικοσιτρία χρόνια διευθυντής του περιοδικού Μελέτης Μελετόπουλος,οι λόγοι ολοκλήρωσης της έκδοσης έχουν σχέση όχι τόσο με την οικονομική συγκυρία και την συναφή κρίση στην αγορά του βιβλίου,αλλάπερρισσότερο με την σταδιακή μετατόπιση της θεωρητικής συζήτησης στο Διαδίκτυο(η ιστοσελίδα της ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣwww.newsociology.grέχει ξεπεράσει κατά πολύ σε αναγνωσιμότητα το ίδιο το περιοδικό στην έντυπη μορφή του).Επίσης η προϊούσα απαιδεία και η κατάρρευση της Μέσης και της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα είχαν ως αποτέλεσμα την σταδιακή συρρίκνωση της κρίσιμης μάζας των διανοουμένων και την μη αναπαραγωγή και ηλικιακή ανανέωσή της. Επομένως η απόφαση για το κλείσιμο του περιοδικού απορρέει από την πεποίθηση ότι έντυπα με μακρά και ευδόκιμη πορεία πρέπει να κλείνουν όσο είναι ακμαία.
Η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ εξέδωσε πλήθος αφιερωμάτων για Έλληνες στοχαστές(όπως οι Π.Κανελλόπουλος,Ν.Πουλαντζάς,Κ.Καραβίδας,Κ.Καστοριάδης,Δ.ΓληνόςΣ.Μάξιμος,Κ.Τσάτσος,Ι.Συκουτρής,Ε.Λεμπέσης,Έλληνες διανοούμενοι στο Παρίσι,Έλληνες τροτσκιστές),αλλά και για διεθνή θέματα(π.χ. Γαλλική Αριστερά,Νίτσε,Σχολή της Φραγκφούρτης,Ισλάμ) και ειδικά τεύχη για κρίσιμα εθνικά θέματα(Ελληνοτουρκικά,Θράκη,ΕλληνικήΔεξιά,ΜεγάληΙδέα,Ελληνορωσσικέςσχέσεις),δημοσίευσεμεταφράσεις,ρεπορτάζ από διεθνή συνέδρια και συνεντεύξεις διακεκριμένων προσωπικοτήτων(BOTTOMORE,FRANK,TOURAINNE,ZIEGLERκ.ά.),συνεργάστηκε με κορυφαίους διανοουμένους(όπως ο Ρ.Αποστολίδης,πουυπήρξε βασικός επιφυλλιδογράφος επί μία δεκαετία,οΠ.Κονδύλης,οΚ.Βεργόπουλος,Χρ.Γιανναράς,οΜ.Ν. Ράπτης και πολλοί ακόμη).Πολλά τεύχη της Ν.Κ. επανεξεδόθησαν πολλές φορές,ενώ ετέθησαν επί τάπητος θέματα που έχουν σχέση με την εθνική μας ταυτότητα και την πνευματική πορεία του νεώτερου Ελληνισμού.
Η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ κινήθηκε με συνέπεια στην γραμμή της ελευθερίας του πνεύματος,της απροκατάληπτης και ισότιμης μεταχείρισης όλων των θεωρητικών ρευμάτων,της αυστηρής και αντικειμενικής κρίσης των υποβαλλόμενων κειμένων.Άσκησεόμως σκληρή κριτική στις παρακμιακές όψεις της νεοελληνικής πνευματικής ζωής και της ακαδημαϊκής κοινότητας.Βρήκε ωστόσο ευρεία απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, με αποτέλεσμα να εκδίδεται χωρίς παθητικό σχεδόν επί ένα τέταρτο αιώνα.Γι’αυτό και ευχαριστεί τους αναγνώστες της για το αδιάλλειπτο ενδιαφέρον και την σταθερή τους υποστήριξη.

Στο εν λόγω τεύχος περιλαμβάνεται ένα πλήρες αφιέρωμα στους Καταστασιακούς που επιμελήθηκε ο Κώστας Δεσποινιάδης.Εκτός απο τον ίδιο γράφουν και οι: Υβ Λε Μάκ , Γιάννης Ιωαννίδης , Michele Bernstein , Gil J.Wolman , Asger J.Jorn και Νίκος Σέργης.
Επίσης συνεχίζεται ο διάλογος για το έργο του Κ।Καστοριάδη.

"Με την ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ξεκίνησα να συνεργάζομαι στις αρχές του 1988.Η πρώτη δημοσίευση μου είχε τον τίτλο «Η ετερότητα και η αντίφαση του κόσμου: Από τον Ηράκλειτο στον Λόρεντζ» , στην οποία προσπαθούσα να αντιπαραθέσω στην εγελιανή διαλεκτική τον Ηράκλειτο και μία σκέψη όπου τα μέρη συγκρούονται δίχως απαραίτητα να δημιουργήσουν μια νέα σύνθεση. Το κύριο ατού του περιοδικού όσο και του Μελετόπουλου ήταν ο πραγματικός σεβασμός στην ελευθερία των απόψεων . Ο καθένας μπορούσε να υποστηρίξει , με επιστημονικό και μεθοδικό τρόπο κάθε άποψη. Σε αυτή την αρχή έμεινε πιστό μέχρι το τελευταίο τεύχος. Συνήθως στην Ελλάδα στα συντηρητικά και φιλελεύθερα έντυπα γράφανε μόνο συντηρητικοί και φιλελεύθεροι , ενώ στα αριστερά μόνο αριστεροί και μάλιστα της συγκεκριμένης αριστερής τάσης. Αλλά στην ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ έγραψαν για τον Καστοριάδη , τους Καταστασιακούς , τον Παπαιωάννου , την Σχολή της Φρανκφούρτης ,όπως και για τον Π.Κανελλόπουλο , την Μεγάλη Ιδέα , τον κοινοτισμό , την ορθοδοξία. Σημαντικές είναι οι συνεντεύξεις του Π.Κονδύλη , του Μ.Ράπτη (στις οποίες συνέβαλα προσωπικά ) αλλά και του Ν.Ψυρούκη .Σίγουρα ο Μελετόπουλος έδινε τον γενικό τόνο και λόγω του υπερήφανου χαρακτήρα του , το περιοδικό ήταν στην ουσία ανεξέλεγκτο. Γι αυτό και ο τύπος δεν το αντιμετώπισε με την ανοιχτή εχθρότητα ,αλλά με την σιωπή. Βεβαίως έπαιξε ρόλο και ένα άλλο στοιχείο .Ο τύπος και τα κόμματα είναι τόσο απασχολημένα με τις αρπαχτές και με την δημιουργία ενός ληστρικού συστήματος ώστε τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα αν δεν είναι ανύπαρκτα είναι περιορισμένα. Ο δημοκρατικός πατριωτισμός είναι ένα στοιχείο που χαρακτήρισε την διεύθυνση και πολλούς από τους συνεργάτες του περιοδικού. Όμως ενώ αντιμετωπίζουμε εξ ανατολών την πεντακάθαρη απειλή της ακεραιότητας της μικρής μας πατρίδας , η στάση αυτή , δηλαδή το να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να αμυνθούμε ,αντί να είναι κάτι αυτονόητο όπως είναι το ένστικτο αυτοσυντήρησης σε κάθε έμβιο οργανισμό, στην χώρα μας θεωρείται είτε ως αμάρτημα διότι πλήττει την πολιτική ορθότητα μίας ξεπουλημένης και δοσίλογης σκέψης , είτε ως εξαιρετικό γεγονός διότι πλήττει την μακαριότητα αυτών που είναι παραδομένοι σε έναν νεοπλουτίστικο ευδαιμονισμό. Βεβαίως ένα περιοδικό όπως η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ με την μεγάλη διάρκεια στο χρόνο που κατάφερε να έχει τελικά , αναδείχθηκε σε κάποιο βαθμό αντιπροσωπευτικό της λεγόμενης πνευματικής κοινωνίας μας.Έτσι είδαμε αριστερούς που δεν βάζανε νερό στο κρασί τους να συνεργάζονται με μεγάλη ευκολία και με το αζημίωτο φυσικά με τα δύο κυβερνητικά κόμματα. Επίσης είδαμε ανθρώπους με ανύπαρκτο έργο να γίνονται πανεπιστημιακοί , και να κλείνει η πόρτα σε άλλους όπως ο Π.Κονδύλης. Τέλος θέλω να πω ότι σε άλλα πράγματα με τον Μ.Μελετόπουλο μπορεί να συμφωνώ και σε άλλα να διαφωνώ .Όμως η διαδρομή του έδειξε ότι βάδισε ανιδιοτελώς . Θα τον χαρακτήριζα ως «αναρχοαστό» , όπως ήταν ο Ε.Λεμπέσης και ο Μάνος Χατζηδάκης και βέβαια αν ο αστικός χώρος είχε περισσότερο μυαλό θα τον χρησιμοποιούσε όπως έκανε παλαιότερα και με τον μέντορα του ,τον Π.Κανελλόπουλο."

Σπύρος Κουτρούλης