Ό Αλέξανδρος Σούτσος , Φαναριώτης από καταγωγή, προσπάθησε να καλλιεργήσει μια ποίηση σατιρική σε γλώσσα καθαρεύουσα με μάλλον μέτρια αποτελέσματα. Ο Τάσος Βουρνάς τον ονομάζει "έμμετρο σχολιαστή". Σε ένα από τα ποιήματα επικρίνει τον στρατηγό Μακρυγιάννη με το επιχείρημα ότι πρέπει να ασχολείται με το σπαθί και όχι με την γλώσσα. Στο συνέδριο με θέμα "Σάτιρα και πολιτική στη νεώτερη Ελλάδα- από τον Σολωμό ως τον Σεφέρη", της Σχολής Μωραϊτη (1979) ο Π.Μουλλάς ασχολήθηκε με τον Αλέξανδρο Σούτσο και ο Τάσος Βουρνάς με την δημοσιογραφική σάτιρα (Σ.Καρύδης, Κλ.Τριαντάφυλλος, Βλ.Γαβριηλίδης, Γ.Σουρής). Ο Π.Μουλλάς γράφει: "Όταν μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ο Σούτσος περιγράφει το στρατηγό Μακρυγιάννη ν' αγορεύει ως βουλευτής, όχι μόνο ειρωνεύεται την απαιδευσία του ("Ο γενναίος Μακρυγιάννης πωποτε μην ανγνώσας" κλπ), αλλά και συμπληρώνει τους σατιρικούς του στίχους με την ακόλουθη σημείωση: "Ουδ' εγώ γνωρίζω να στρέφω την σπάθην, ουδ' αυτός την γλώσσαν. Καλόν λοιπόν έκαστος ημών να δίδεται εις ό,τι επιτυγχάνει". Φυσικά τα πράγματα απέδειξαν λαθεμένο τον ισχυρισμό αυτό: σήμερα ξέρουμε ότι ο Μακρυγιάννης χειριζόταν εξίσου λαμπρά τη σπάθη και τη γλώσσα (πάντως λαμπρότερα από τον κριτή του) "(σελ.52). Ο Τ.Βουρνάς σημειώνει ότι Α.Σούτσος "έκρινε πανηγυρικά και τελεσίδικαα, με κάποια αυταρέσκεια κωμική, τον Μακρυγιάννη" , αλλά "ωστόσο η ζωή απόδειξε ποιος μπορούσε "να στρέφει τον λόγον" όσο και "την σπάθην". Κι αυτός βέβαια, δεν είναι ο Σούτσος..."(σελ.156).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου