Για την συζήτηση Ε.ΣΤΑΗ και Σ.ΡΑΜΦΟΥ

Η συζήτηση ανάμεσα στη Στάη και τον Ράμφο

ΡΗΞΗ Τ78
Να γυρνάς το βράδυ στο σπίτι , φορτωμένος με τα άγχη της καθημερινότητας (αν θα έχεις αύριο δουλειά , αν θα χεις χρήματα για να πληρώσεις έκτακτες εισφορές κλπ) και να πέφτεις πάνω στην ξεκαρδιστική συζήτηση στη ΝΕΤ ανάμεσα σε μια δημοσιογράφο λαϊφ στάιλ την Ε. Στάη και το Στέλιο Ράμφο είναι ίσως ένα αγλάισμα ψυχής και μια ανακούφιση συγχρόνως .
Προφανώς η κ.Στάη στις κοσμικές περιπλανήσεις της με τους εφοπλιστές φίλους της , δεν βρήκε πολύ χρόνο και υπομονή για να διαβάσει και να μελετήσει τα πολυσέλιδα πονήματα του Σ. Ράμφου. Γι αυτό και τον αντιμετώπισε ως υπερεμπειρική πραγματικότητα και με δέος άκουγε ότι έλεγε .Τον ρόλο εθνικού παιδαγωγού που του απένειμε, ο Ράμφος όχι μόνο δεν τον απέρριψε αλλά τον απόλαυσε. Έχει πιστέψει άραγε ότι του ανήκει δικαιωματικά ο ρόλος αυτός , ή είναι το άγχος επιβεβαίωσης του διανοούμενου που τον κινεί σε τέτοιες συμπεριφορές ;
Τι είπε όμως ο Ράμφος ;Εκτός από κοινοτυπίες και θέσεις που κονταροχτυπιούνται με την λογική επανέλαβε ορισμένες θέσεις πολύ γνωστές από την εποχή του Α.Σμίθ: ότι όταν ο καθένας κοιτά το ατομικό του συμφέρον τότε και η κοινωνία θα πάει πολύ καλά. Είχα την εντύπωση ότι τα ιδεολογήματα αυτά εδώ και πολλά χρόνια έχουν καταπέσει. Αντίθετα στην ρίζα της νεοελληνικής κακοδαιμονίας βρίσκεται όχι μόνο η άθλια κομματοκρατία αλλά και ο ατομικισμός που δεν λαμβάνει υπόψη του το συλλογικό και κοινωνικό συμφέρον , ούτε οποιοδήποτε δέον που τον ξεπερνά. Βεβαίως η παρέμβαση του φοιτητή της Νομικής, που είπε κάτι πολύ γνωστό σε όσους είναι κάπως μέσα στα πράγματα , ότι δηλαδή η αμοιβή του ασκούμενου δικηγόρου είναι 300€ και του νέου δικηγόρου 600€ τον αποδιοργάνωσε .Το μόνο που βρήκε να του προτείνει ήταν να φύγει μετανάστης στο εξωτερικό. Δεν μας εξήγησε όμως : ο τόπος δεν έχει ανάγκη από προικισμένους νέους και με την μετανάστευση κάποιων θα λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα ή θα επιδεινωθεί;
Στο τελευταίο διάστημα ΤΑ ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ δημοσίευσαν ολοσέλιδες συνεντεύξεις του Ράμφου. Είχε προηγηθεί ολοσέλιδη παρουσίαση στο γνωστό – από τα WIKILEAKS- για τις σχέσεις του με την αμερικάνικη πρεσβεία , περιοδικό LIFO.Χαρακτηριστικό όλων των παρουσιάσεων είναι ότι καμιά δεν αναφερόταν στο ίδιο το έργο του Ράμφου- το οποίο ή τους είναι άγνωστο ή δεν τους ενδιαφέρει , αλλά αντιμετωπιζόταν ως αξιολογικά ουδέτερος τρίτος που αναλαμβάνει να υπερασπίσει , τις κυβερνητικές επιλογές (όπως η δυσφήμιση της χώρας διεθνώς , οι νεοφιλελεύθερες συνταγές της τρόϊκας που μας σπρώχνουν πιο πολύ στην χρεοκοπία και σε μια εξάρτηση χωρίς προηγούμενο , η απόκρυψη των ευθυνών που έχουν οι ελίτ για την κατάντια της πατρίδας μας ) , το γεγονός ότι θα πρέπει με το στανιό να γίνουμε μέρος της Δύσης και τελικά να κάνουμε την εξάρτηση και την υποταγή μέρος της ψυχής μας. Ο ίδιος όσο και τα δίκτυα που τον προβάλλουν αποτελούν ένα τρανταχτό δείγμα ότι η πνευματική και πολιτική ζωή ελέγχεται ακόμη βαθιά και για αυτό δεν μπορούμε εύκολα να απαλλαχθούμε από αυτούς που μας οδήγησαν στην υποτέλεια στην χρεωκοπία.
Όμως για να πάρουμε μια περαιτέρω γνώση των ενδιαφερόντων του Σ.Ράμφου θα δούμε ότι στο βιβλίο του «Ο καημός του Ενός » (Εκδόσεις Αρμός ,2000 ), ασχολείται επί μακρόν με τα βιβλία « καλών τρόπων», του «σαβουάρ βίβρ», όπως του Γ.Σ.Φυλακτόπουλου:Πρόσεχε τους τρόπους σου , της Ε.Χαλκούση :Καλοί τρόποι για μια καλύτερη ζωή , του Μ.Μαλλαιαράκη :Καλή συμπεριφορά και άλλων. Είναι απορίας άξιον πως μέσα σε αυτή την προοπτική κινούμενος δεν ασχολήθηκε με τα πιο πρόσφατα έργα του Ζαμπούνη. Βεβαίως όταν το ανούσιο και το ασήμαντο καταλαμβάνει την σκέψη , τότε ο ζωντανός φιλοσοφικός λόγος εξαφανίζεται.
Η εξέλιξη της σκέψης του Σ.Ράμφου , η συμπεριφορά του Δ.Σαββόπουλου που υποστήριξε τον Μπουτάρη και τα νέο-οθωμανικά αλληθωρίσματα του Χ.Γιανναρά αποδεικνύουν ότι πολλές φορές οι ελπιδοφόροι πρόλογοι στην πορεία κάποιων στοχαστών μπορεί να έχουν ένα μελαγχολικό και άδοξο επίλογο.