Οφείλουμε στον Β.Τάτακη την αποκατάσταση της βυζαντινής σκέψης με το θεμελιώδες έργο του "Βυζαντινή φιλοσοφία"(που γράφτηκε αρχικά στην γαλλική γλώσσα).
Στα "Απομνημονεύματα"(ΜΙΕΤ,Αθήνα 1993) μας δίνει πολλές σημαντικές πληροφορίες όχι μόνο για την προσωπική του πορεία αλλά και για την πνευματική και πολιτική ζωή.
Συμπεραίνει ,μελετώντας τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας ότι "μέσα στη χριστιανική διδασκαλία ολοκληρώνεται ο ελληνικός λόγος(σελ.512) ,, ενώ "η φιλοσοφία δεν απουσιάζει, κάθε άλλο, από τη χριστιανική σκέψη"(σελ.512).
Όμως με πίκρα γράφει ότι κατηγορήθηκε και διώχτηκε "ως αριστερός από το 1934 'ως το 1958"(σελ.174). Ο λόγος ήταν πώς ήταν βενιζελικός, δημοτικιστής, φίλος του Δελμούζου και του Παπανούτσου. Αλλά κάτω από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις κρυβόντουσαν συχνά προσωπικοί ανταγωνισμοί, πικρίες που δεν ήταν ασυνήθιστοι ούτε στον χώρο των διανοούμενων.
Κάποιες από τις μεταπολεμικές διώξεις του Β.Τατάκη ξεκίνησαν από τον σημαντικό φιλόλογο Κ.Γεωργούλη.
Γράφει ο Β.Τατάκης: "Δύο ανθρώπους εθαύμασα για την ακάματη εργατικότητά τους, τον Συκουτρή και τον Γεωργούλη. Πλατύτερη όμως ήταν η περιοχή της φιλοσοφίας του δευτέρου, γιατί εκδηλωνόταν με την ίδια δύναμη και στα πολλαπλά εκπαιδευτικά του καθήκοντα και στις θεωρητικές απασχολήσεις και μελέτες του. Όλα τούτα δημιούργησαν μεταξύ μας στενό σύνδεσμο. Σε ώρες σχολής είχαμε μακρές συζητήσεις απάνω σε φιλοσοφικά απορήματα και προβλήματα. Αντίθετους δρόμους ακολουθήσαμε όμως. Ο Γεωργούλης ακολουθούσε τότε τον ιστορικό υλισμό, απάνω σ' αυτόν και μ' αυτόν οικοδομούσε τη σκέψή του. Κριτική ήταν η δική μας στάση, με ακριβή φροντίδα να κρατώ αδέσμευτο και αδογμάτιστο το νου μου, για να μπορεί να δέχεται όσο το δυνατό καθαρή την αλήθεια. Ιδεολόγο με ονόμαζε για τούτο ο Γεωργούλης, αυτά,μου έλεγε, ανήκουν στο παρελθόν, είναι ξεπερασμένα"(σελ.350).
Όμως στο διάστημα που κυβέρνησε ο Παπάγος διώχθηκαν και απολύθηκαν πολλοί εκπαιδευτικοί κυρίως κεντρώας προέλευσης: "πρωταγωνιστής στο Υπουργείο Παιδείας του νέου κύματος των εκκαθαρίσεων ήταν ο Κ.Γεωργούλης, γενικός γραμματεύς, με υπουργό τον Καλλία. Αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω μια σκιαγραφία του Γεωργούλη... Καλά συγκροτημένος ελληνιστής, θαυμαστής του Αριστοτέλη, αλλά και φανατικός θεωρητικός του μαρξισμού (βλέπε τα άρθρα του στην Αναγέννηση). Θερμός θιασώτης του Γληνού. Ο Γεωργούλης του ' 52 είχε ολότελα απαρνηθεί τον παλαιό εαυτό του. Μετά την τρίμηνη απόλυσή του κατά το '34 για κομμουνιστική δράση, αποσχίστηκε από τους κομουνιστές, υπηρέτησε την 4η Αυγούστου, ως γενικός επιθεωρητής και έπειτα διευθυντής του Διδασκαλίου Μέσης. Τώρα απαρνήθηκε και τον δημοτικισμό"(σελ.593,594).
Όταν το '49 κυκλοφόρησε στα γαλλικά η "Βυζαντινή φιλοσοφία" ενώ αρχικά ο Γεωργούλης ιδιωτικά την επαίνεσε, δημόσια έγινε "ο κύριος δυσφημιστής του έργου αυτού, με εντελώς αστήρικτα επιχειρήματα"(σελ.597), αλλά και ο "κύριος υπεύθυνος για τις εναντίον μου ενέργειες"(σελ.598) που είχαν ως κατάληξη την απόλυση του Β.Τατάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου