Διαβάσαμε σήμερα στην "Καθημερινή" τα άρθρα των Άρη Αλεξανδρή, Βασιλικής Πέτσα και Ρένας Λούνας για το έργο του Μ.Καραγάτση "Η Μεγάλη Χίμαιρα". Η ερμηνεία τους καταλήγει όπως συνοψίζει ο Ά.Αλεξανδρής πως "η πατριαρχική κοινωνία διαμορφώθηκε εξαιτίας έργων όπως η "Μεγάλη Χίμαιρα". Ήταν ο Μαρξ που επέμενε , με ίσως κάπως απόλυτο τρόπο , ότι δεν διαμορφώνει το συνειδέναι (δηλαδή οι ιδέες, η λογοτεχνία κλπ) το είναι (δηλαδή την κοινωνική πραγματικότητα και τις κοινωνικές σχέσεις που επικρατούν) , αλλά το είναι το συνειδέναι. Συγγραφείς των λιβέλων κατά του Μ.Καραγάτση αφενός βρίσκονται στο θεωρητικό κενό, αφού οι ισχυρισμοί τους δεν θεμελώνονται στο έργο του, αφετέρου αγνοούν την κοινωνική πραγματικότητα και αναπαράγουν έναν αφελή ιδεαλισμό. Στην χειρότερη περίπτωση δεν είναι έργα όπως του Καραγάτση που διαμορφώνουν την πατριαρχική κοινωνία, αλλά επειδή υπήρχε πατριαρχική κοινωνία αναπότρεπτα θα αντανακλώταν στην πνευματική δημιουργία. Βέβαια στα επιθετικά κείμενα κατά του Καραγάτση τα ιδεολογικά στερεότυπα αντικατέστησαν την λογοτεχνική κριτική και την κοινωνική ανάλυση. Αλλά το γεγονός πως τέτοιας ποιότητας κείμενα βρίσκουν φιλόξενο χώρο στην "Καθημερινή" και στην "LIFO" δείχνει τους όρους με τους οποίους γίνεται ο διάλογος και η κριτική στην χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου