Η δολοφονία των 3+1 εργαζομένων της ΜΑRFIN BANK δημιούργησε ,ως όφειλε , σε όλους μας έναν βουβό πόνο στην αρχή και στην συνέχεια ένα αίσθημα ντροπής και φρίκης . Στην κοινωνία του θεάματος , " η εξέγερση γίνεται ένα θέαμα" .Αντί να αντικαθιστά την βαρβαρότητα με την αξιοπρέπεια , με την ζωή , με την ελευθερία ,με την αγάπη , προσφέρει μεγαλύτερη βαρβαρότητα και λιγότερη ελευθερία .Ίσως θα πρέπει να ξαναδιαβαστεί ο "Επαναστατημένος Άνθρωπος" του Α.Καμύ.Παραθέτουμε δύο ανακοινώσεις ανθρώπων που δεν έχουν ιδιαίτερη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης , αλλά συνιστούν μια πολύτιμη μαρτυρία των αντιδράσεων που δημιούργησε αυτό το άθλιο γεγονός.
1.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του περιοδικού ΑΡΔΗΝ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Συγγραφέας:
Της Σύνταξης
Από τον Δεκέμβριο του 2008, οχώρος μας δεν κουράστηκε να επισημαίνει τα πραγματικά, βαθιά αδιέξοδα που σφραγίζουντις τάσεις της μηδενιστικής αντίδρασης που επεδίωκαν την ολοκληρωτική κυριαρχίαστις διαδηλώσεις και στους χώρους αμφισβήτησης της ελληνικής κοινωνίας.
Και τρέμαμεκυριολεκτικά για την τροπή που θα μπορούσαν να πάρουν αυτά τα αδιέξοδα. Τοείχαμε επισημάνει τον Δεκέμβριο του 2008, εισπράττοντας πολλές ύβρεις και επικρίσεις Και όμως, σήμερα, τα επεισόδια πουεξαπέλυσαν οι υστερικοί γόνοι νεοελλήνων μικροαστών κατέληξαν, με τη δολοφονία τριών εργαζόμενων της ΜαρφίνΜπανκ, να υπονομεύσουν τις μαζικότατες αντιδράσεις της ελληνικήςκοινωνίας ενάντια στα λαοκτόνα μέτρα που επιβάλουν οι δυνάμεις κατοχής τουΒερολίνου και της Ουάσιγκτον και εφαρμόζει με ζήλο η κυβέρνηση-μαριονέτα.Δεν αποτελούν μόνο το καλύτερο δυνατό δώροπρος την κυβέρνηση, αλλά και στις κατοχικές δυνάμεις, προκειμένου να κάμψουντην αντίσταση του ελληνικού λαού.
Δίνουν τηνκαλύτερη αφορμή στους μεγάλους κερδοσκόπους, και τις δυνάμεις από την Ευρώπηκαι την Αμερική –που θέλουν να τελειώνουν μια για πάντα την Ελλάδα (από τηνΓκόλντμαν Ζακς, μέχρι την Άγκελα Μέρκελ), και να την οδηγήσουν σε ολοκληρωτικήπτώχευση και κατάρρευση–, να χρησιμοποιήσουν και το επικοινωνιακό χαρτί μιας «χώραςβανδάλων, κανιβάλων, δολοφόνων», το οποίο ήδη παρουσιάζεται σε όλα τα μεγάλαδιεθνή μέσα της Οργουελιανής Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το δίδαγμαείναι τραγικό. Μια ολόκληρη κοινωνία, άφησε μερικά υστερικά μηδενικάνα συκοφαντήσουν κάθε εξέγερση και αντίσταση και να την υποκαταστήσουν με τηνασχήμια που κουβαλούν και την όποια παρουσιάζουν ως «κίνημα». Και γι αυτόευθύνονται πολλοί: Και πρώτα απ’ όλα μια σάπια και χωρίς όραμα κοινωνία. Αυτόόμως δεν μπορεί να βγάζει λάδι κόμματακαι παρατάξεις: Aπό τοΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση που σιγοντάριζε την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων,προκειμένου να κάνει πόλεμο φθοράς στην κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, πουνόμιζε ότι θα μεταφράσει τις σπασμένες βιτρίνες σε έδρες στο κοινοβούλιο, καθώςκαι τα θλιβερά υπολείμματα της κάποτε εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όπως καιτους παχυλά αμειβόμενους κονδυλοφόρους και παπαγαλάκια εφημερίδων και τηλεοράσεων•όλους εκείνους που πίστευαν πως μπορούν να «χρησιμοποιήσουν» για λογαριασμότους αυτό το άλογο και ανορθολογικό στοιχείο.
Αυτό όμωςσήμερα εξελίσσεται –ως παραμορφωτική εικόνα της κοινωνίας μέσα από την οποίαξεπήδησε– σε τέρας, στρεφόμενο εναντίον του ίδιου του λαού στ' όνομα τουοποίου υποτίθεται ότι δρα. Και η ιστορία θα γράψει ότι με τη δική τους συμβολή,θέριεψε η κατοχή και η κατάρρευση της χώρας μας. Κατάφεραν να επιτύχουντην μεγαλύτερη προβοκάτσια τηςμεταπολιτευτικής περιόδου. Έστω, ή ακόμα χειρότερα, αν πρόκειται γιααυτοπροβοκάρισμα.
Ο αγώνας θαείναι μακροχρόνιος. Οι κηδεμόνες και οι κατακτητές από Δύση και Ανατολήέρχονται στην πατρίδα μας, για να μείνουν. Ταυτόχρονα ως κοινωνία έχουμε πιάσειπάτο. Εμείς το Άρδην και η Ρήξη, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στο πλευρό τηςάλλης Ελλάδας, του μαχόμενου αντιστασιακού ελληνισμού, προσπαθώντας να μπολιάσουμεξανά με ελπίδα και όραμα για εθνική απελευθέρωση, κοινωνική χειραφέτηση,οικολογία και κοινοτισμό, τις πραγματικές ανατρεπτικές διαθέσεις του ελληνικούλαού. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ώστεο θάνατος των τριών αδικοχαμένων νέων να μη μεταβληθεί σε όπλο στα χέρια τηςΚυβέρνησης και των κατοχικών δυνάμεων, προσφέροντας μια εναλλακτική πρόταση αλλαγήςτης κοινωνίας στη νεολαία που επιθυμεί να δώσει αυθεντικό περιεχόμενο στηνεξέγερσή της.
Υ.Γ. Και βέβαια, δεν είναι δυνατόν να μη σταθούμε στις βαρύτατες ευθύνες πουφέρει ο Α. Βγενόπουλος, ο οποίος με την εντελώς επιπόλαια και εγκληματική τουενέργεια να διατηρήσει ανοικτή την Τράπεζά του, τέτοια μέρα και σε τέτοιο μέρος,συνέβαλε με τη σειρά του στο τραγικόσυμβάν της 5/05. Ο Βγενόπουλος, εμφανίζεται ως ο κήνσορας της ηθικής και τηςλογικής απέναντι στο «διεφθαρμένο» σύστημα, και προαλείφεται για «εθνικόςηγέτης». Ωστόσο για άλλη μια φορά, – μετά την δήθεν αγορά του ΟΤΕ και τηςΟλυμπιακής, που τις αγόρασε με φανφάρες για την εθνική του υπευθυνότητα για νατις πουλήσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο σαν λαμόγιο μεταπράτης– απέδειξε, μετραγικό τρόπο, την ασύγγνωστη επιπολαιότητα του, ενός μπερλουσκονίσκου τηςκακιάς ώρας. (Πέμπτη, 6 Μαΐου, 8:30 π.μ.).
2
Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Τον Δεκέμβρη του 2008 κατά τη διάρκεια των γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος απάντησε στις φασιστικές εκκλήσεις των ΜΜΕ για επιστροφή σε «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» με το αφοπλιστικό σύνθημα «εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές».
Ποια επικίνδυνη υποκρισία κάνει τώρα ορισμένους να μιλάνε για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας της τράπεζας και όχι για τις ζωές που χάθηκαν; Ποια οργουελική αντιστροφή της πραγματικότητας κάνει κάποιους να μιλούν για το τραγικό συμβάν σαν να επρόκειτο για βραχυκύκλωμα;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αυτή η υποκρισία είναι αντίστοιχη των νατοϊκών δολοφόνων που μιλούσαν για «παράπλευρες απώλειες»;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι η δεδομένη και αυτονόητη κυνικότητα και κτηνωδία ενός μεγαλοκαπιταλιστή, που επέβαλε εκβιαστικά στους υπαλλήλους του να βρίσκονται μέσα στην τράπεζα, δεν εξιλεώνει κανέναν για τους νεκρούς;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αν χρησιμοποιείς τις τακτικές του κτήνους το οποίο αντιπαλεύεις έχεις γίνει ίδιος μ’ αυτό;
Αν για κάτι αγωνίζονται οι αναρχικοί, αν για κάτι αξίζει να αγωνιστούν οι άνθρωποι είναι για την Ζωή, την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια. Για έναν κόσμο όπου ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία…
Στη διαδήλωση της 6/5 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που ανταποκρίθηκε σε κάλεσμα της ένωσης νοσοκομειακών γιατρών θεσ/νίκης και πρωτοβάθμιων σωματείων, αρκετός κόσμος, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές από το τελευταίο μπλοκ, φώναξε επανειλημμένα: "ήταν δολοφονία, δεν έχουμε αυταπάτες, κράτος και Βγενόπουλος δολοφονούν εργάτες". Σίγουρα μια τέτοια σκέψη για κάποιους είναι ανακουφιστική. Είναι όμως βέβαιο ότι αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο και τις προεκτάσεις αυτού που εύχονται;
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στη Marfin το μεσημέρι της 5/5/2010. Γνωρίζουμε όμως, ότι την ώρα που ακούσαμε τη τραγική είδηση, κανείς από τον περίγυρό μας δεν ήταν σε θέση να πει πως αποκλείεται να έγινε αυτό που οι εισαγγελείς των ΜΜΕ ανακοίνωναν! Και αυτό είναι επίσης τραγικό.
Γιατί αν με την πρακτική μας δεν καθιστούμε ολοφάνερα αδιανόητο (και πρώτα απ’ όλα σε εμάς τους ίδιους) κάτι τέτοιο να προήλθε από άτομα που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς, τότε έχουμε ήδη ανοίξει το δρόμο ώστε να συμβαίνουν τραγωδίες (από φονική ανευθυνότητα, από διεστραμμένη μοχθηρία ή από δόλιο σχεδιασμό).
Σε μια γενικευμένη εξέγερση υπάρχουν ανεξέλεγκτοι νεκροί, έγινε στο Λος Άντζελες, έγινε στην Αργεντινή. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να αποδώσει σε κάποιο οργανωμένο πολιτικό ρεύμα αμφισβήτησης τους θανάτους αυτούς.
Το γεγονός ότι οι 3 δολοφονημένοι της Marfin χρεώνονται στην αναρχία δείχνει σίγουρα μεγάλες ευθύνες. Ποιος μπορεί να αγνοήσει την ανοχή σε πρωτοποριακές λογικές και στην περιφρόνηση της ζωής; Δεν πα να λες ότι οι έμπειροι αναρχικοί τόσα χρόνια, τόσες τράπεζες έχουν κάψει, και ότι κανένας δεν κινδύνευσε… Δεν πα να λες ότι φταίει ο Βγενόπουλος που υποχρέωσε τους εργαζόμενους να μείνουν στην τράπεζα, που δεν είχε πυρασφάλεια κλπ
Η ευθύνη δεν φεύγει από πάνω σου.
Αν υπάρχουν έστω και ελάχιστα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί και φτάνουν στην ανευθυνότητα να πυρπολούν κτήρια με κόσμο μέσα, κάπως έχει καλλιεργηθεί αυτή η ανευθυνότητα.
Αν, ακόμα χειρότερα, έχεις στρώσει το δρόμο ώστε να συμβεί η μεγαλύτερη μεταπολεμική προβοκάτσια στην ελλάδα, τότε οι μακροπρόθεσμες συνέπειες ξεπερνούν και την τραγωδία των 3 δολοφονημένων.
Και η απάντηση δεν είναι οι διαμαρτυρίες ότι «ο εχθρός είναι αδίστακτος». Ξέρουμε και την Piazza Fontana στο Μιλάνο και τη Scala στη Βαρκελώνη.
Η απάντηση είναι η αναδυόμενη πολυπληθής αντιπολίτευση που ριζώνει σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και πανελλαδικά, με επίμονη και κοπιαστική δουλειά, με συντροφικότητα, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη. Η απάντηση είναι ο αγώνας για τη ζωή, όχι για τον θάνατο.
Εκδόσεις-περιοδικό Πανοπτικόν, Εκδόσεις των Ξένων, Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, Εκδόσεις Εξάρχεια, Μαύρο Πιπέρι του Ευβοϊκού, Περιοδικό Νυχτεγερσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου