Η νέα κατοχή

Η νέα κατοχή


« Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη ….
Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας ,
τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. »
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ[1]


Ο Φ.Νίτσε έγραψε για τους Γερμανούς ότι « δεν έχουν καμιά ιδέα του πόσο είναι χυδαίοι , και τούτο είναι το υπερθετικό της χυδαιότητας – δεν ντρέπονται καν που δεν είναι παρά Γερμανοί.»[2] , όπως και ότι «παντού όπου φθάνει η Γερμανία διαφθείρει τη μόρφωση»[3]
Προφανώς κάποια εθνικά χαρακτηριστικά δεν αλλοιώνονται με την πάροδο του χρόνου. Διαφορετικά δεν εξηγείται ότι σήμερα ο γερμανικός λαός φαίνεται να μην έχει διδαχθεί πολλά από τις ιστορικές εμπειρίες που είχε κατά τον εικοστό αιώνα. Αντίθετα δείχνει να ακολουθεί μια πολιτική κατά την οποία η Γερμανία δεν αφομοιώνεται μέσα στην Ευρώπη ,αλλά αντίθετα στοχεύει σε μια γερμανική Ευρώπη , όπου όλα τα επιμέρους κράτη θα υποταχθούν σε αυτή. Η επιβολή της πολιτικής Μέρκελ – με πρώτο θύμα την Ελλάδα – δείχνει ότι τουλάχιστον προς το παρόν πετυχαίνει τους στόχους της .
Είναι γνωστό πως όταν η πολιτική Γκορμπατσώφ , επέτρεψε την ενοποίηση της Γερμανίας , η Αγγλία της Θάτσερ και η Γαλλία του Μιττεράν ανησύχησαν έντονα. Θεωρήθηκε ότι η εγκατάλειψη του μάρκου και ο εγκλωβισμός της Γερμανίας στο Ευρώ θα ακύρωνε κάθε προσπάθεια της Γερμανίας για κυριαρχία στην Ευρώπη. Πράγματι αυτό το σενάριο απέδωσε σε κάποιο βαθμό και αντιμετωπίστηκαν οι αρχικές ανησυχίες .
Τώρα όμως ήρθε η ώρα της αλήθειας .Η επίθεση των αγορών στις ασθενέστερες οικονομίες του Νότου , έδωσε την ευκαιρία στην Γερμανία , να προβάλει την ισχύ της που απορρέει από την οικονομία της και να εμφανιστεί ως απαιτητικός δανειστής έναντι αφερέγγυων οφειλετών. Η Αγγλία παραδοσιακά από ιδιοσυγκρασία μακρύτερα από την Ευρώπη , δεν αισθάνεται να την αγγίζει άμεσα η νέα κατάσταση. Η Γαλλία , όπως και η Ιταλία είναι αδύναμες να αντιμετωπίσουν την Γερμανία. Μόνο αν η Ρωσία ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υπήρχε ένα σοβαρό αντιστάθμισμα, ενώ και οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ θα είχαν αναγκαστικά πολύ πιο περιορισμένα αποτελέσματα. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται πιθανό στο ορατό μέλλον.
Όλες οι χώρες του Νότου , η μία μετά την άλλη θα πέφτουν στην κρίση χρέους , για να ακολουθήσουν στην συνέχεια την ίδια αποτυχημένη συνταγή .Με μαθηματική βεβαιότητα η κρίση θα ακουμπήσει σε λίγο και τις πιο ισχυρές και αυτάρκεις οικονομίες του βορρά. Σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχουν τρία ενδεχόμενα :η ΕΚΤ να κόψει ΕΥΡΩ κατά το παράδειγμα της FED, ή να εκδώσει ευρω-ομόλογα , ή αν δεν συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο το ευρωπαϊκό εγχείρημα να έχει άδοξο τέλος και όλα τα κράτη συγκροτημένα να επιστρέψουν στα εθνικά νομίσματα σε ένα σύντομο χρονικό ορίζοντα .Η περίπτωση αυτή θα είναι πολύ λιγότερο οδυνηρή για την Ελλάδα από το ενδεχόμενο να εκδιωχθεί χρεοκοπημένη από το Ευρώ , ενώ υφίσταται το Ευρώ ως νόμισμα, στριμωγμένη στην άκρη των Βαλκανίων δίπλα από μια νέο-οθωμανική Τουρκία που καιροφυλακτεί να αρπάξει κάθε ευκαιρία.. Στην πολιτική όπως και στην οικονομία ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία.
Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο είναι αρκετά γνωστό. Η Γερμανία κράτησε επί μια δεκαετία σταθερούς τους μισθούς αποκτώντας ένα πρόσθετο συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των χωρών του Νότου. Συγχρόνως σε χώρες όπως η Ελλάδα εξαγοράστηκε ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού , που ασκούσε εξουσία ώστε να προτιμηθούν τα προϊόντα της και οι εταιρείες της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο θανάσιμος συνδυασμός για την Ελλάδα είναι ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα – που έτρεξε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς μετά την ένταξη στο Ευρώ -με εξίσου τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα .
Η χώρα μας εγκατέλειψε τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα , ενώ το κράτος χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για την αναπαραγωγή του πελατειακού συστήματος. Το αστείο της κατάστασης είναι ότι όλα αυτά έγιναν από πολιτικούς που επικαλούνται τον ευρωπαϊσμό , τον εκσυγχρονισμό και τον ορθολογισμό. Ενώ κάποιοι που έγκαιρα διείδαν τον κίνδυνο και προειδοποιούσαν ότι το παρασιτικό μοντέλο δεν έχει προοπτική , ενώ θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους κατηγορήθηκαν και λοιδωρήθηκαν ως αντιευρωπαϊστές , ανορθολογικοί και ελληνοκεντρικοί.
Όμως αν το ελληνικό κράτος δεν σπαταλούσε πολύτιμα έσοδα για να συντηρήσει το πελατειακό σύστημα ή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά τα διοχέτευε για να δημιουργηθούν οι αναγκαίες υποδομές ή να δημιουργηθούν βιομηχανίες που θα εκμεταλλεύονταν το πλούσιο υπέδαφος – αντί αυτό να παραδίδεται σε ξένες εταιρείες - , η κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική. Αναρωτηθήκαμε γιατί ενώ οι Έλληνες διαθέτουν τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο , δεν υπάρχουν ναυπηγεία στην χώρα μας , που να μπορούν να τον εξυπηρετήσουν ;
Η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε ως πρώτιστο στόχο να πετύχει αυτάρκεια τουλάχιστον ως προς τα τρόφιμα .Να μπορεί να θρέψει τον λαό της με τις δικές της δυνάμεις .Επίσης να υπάρχει ένας σύγχρονος δευτερογενής τομέας, που δεν θα στηρίζεται στην φτηνή εργασία αλλά στην καινοτομία , στην ποιότητα και στην εύκολη πρόσβαση σε αγορές όπως αυτές των Βαλκανίων.
Αντί αυτών ούτε ανάπτυξη πραγματική υπήρξε , αλλά ούτε και αναδιανομή του εισοδήματος. Κάνοντας αρχή οι δύο πρώτες τετραετίες του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε ένας αλόγιστος δανεισμός , που διοχετεύθηκε όχι στην παραγωγή , αλλά στην κατανάλωση. Αποτέλεσμα αυτών να υπάρξουν κάποιες δεκαετίες όπου ο λαός είχε την αυταπάτη της ευημερίας , ενώ η πολιτική και η οικονομική ελίτ ανεμπόδιστη υποθήκευε το μέλλον του τόπου. Σήμερα είναι κοινό μυστικό ποιοι πολιτικοί μας ,παίρνανε μίζες από τις γερμανικές εταιρείες. Εξοργιστικό όμως είναι ότι κανένας τους δεν τιμωρήθηκε ,ενώ και συνδικαλιστές των ναυπηγείων Σκαραμαγκά , που και αυτοί έλαβαν μίζες , αν και δεν προστατεύονται από κανενός είδους ασυλία – παραμένουν ατιμώρητοι.
Η χώρα μας είναι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη , όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της , αν εξαιρέσουμε το διάστημα της κατοχής και τα πρώτα χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου. Θα είναι για πολύ καιρό εκτός αγορών , δακτυλοδεικτούμενη σαν κακόπιστη και αφερέγγυα ,ενώ οι ξένοι εντολοδόχοι θα αλωνίζουν στην χώρα μας και θα καθορίζουν την πολιτική της με κάθε λεπτομέρεια .Πρόκειται ουσιαστικά για μια ήττα χωρίς πόλεμο .Η κατοχή μπορεί να καλύπτεται με διάφορους τρόπους αλλά είναι κατοχή και κατάργηση της όποιας ανεξαρτησίας είχε η χώρας μας. Στόχος να ελεγχθεί η Ελλάδα ώστε να μην αποκλίνει προς την Ρωσία ή την Κίνα αλλά και να λεηλατήσουν όλα τα περιουσιακά της στοιχεία .Συγχρόνως η συμπίεση του εργασιακού κόστους – με βάση τις αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές – θα οδηγήσει τις αμοιβές σε επίπεδα τριτοκοσμικά. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα τεθεί σχεδόν εξολοκλήρου υπό τον έλεγχο της Τρόικας με αποτέλεσμα οι παρεμβάσεις της να αγγίξουν και το τελευταίο νοικοκυριό.
Ο Γ.Α.Παπανδρέου αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα. Κατέλαβε την εξουσία εξαπατώντας τον ελληνικό λαό και διατηρήθηκε σε αυτή με συνεχή ψεύδη και εκβιασμούς. Η προσφυγή στην Τρόικα ούτε αναγκαία ήταν , ούτε χρήσιμη , ούτε μονόδρομος φυσικά. Μετά την νίκη του στις εκλογές δεν εκμεταλλεύθηκε τα χαμηλά επιτόκια , ώστε να δανειστεί η χώρα μας από τις αγορές , αλλά ούτε δανείστηκε από την Ρωσία όπως έκανε η Κύπρος ή από την Κίνα όπως κάνει η Ιταλία και η ίδια η Ε.Ε. Αντίθετα δέχτηκε αδιαμαρτύρητα το φούσκωμα του ελλείμματος που του υπέδειξε η Ε.Ε. ,ενώ ο ίδιος και οι υπουργοί του συμμετείχαν σε μια άθλια εκστρατεία δυσφήμισης όπου η Ελλάδα χαρακτηριζόταν προς τους δανειστές της «Τιτανικός που βυθίζεται» και ως η «πιο διεφθαρμένη χώρα στον κόσμο» .Στην ουσία ο Γ.Α.Παπανδρέου προκάλεσε την προσφυγή μας στην Τρόικα ,ενώ μπορούσε εύλογα να την αποφύγει. Στην συνέχεια ,αυτό το οποίο επαγγελόταν , η μείωση των δαπανών του κράτους δεν έγινε . Διότι αυτές δεν απαρτίζονται μόνο από μισθολογικές δαπάνες , αλλά και με δαπάνες προς προμηθευτές κλπ τις οποίες φυσικά δεν αντιμετώπισε. Συγχρόνως υπάρχει ένας σκληρός κομματικός πυρήνας , ο οποίος αφέθηκε ανενόχλητος Το κούρεμα του χρέους θα είχε νόημα αν είχε γίνει το 2009 ,οπότε δεν θα είχε μεσολαβήσει μια διετή ύφεση και αφαίμαξη των εισοδημάτων ,ούτε θα είχαμε φορτωθεί τα επιπλέον δάνεια της Τρόικας- τα οποία δεν περιλαμβάνονται στο κούρεμα. Σήμερα ενώ κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας η άτακτη χρεοκοπία και ο εξοβελισμός από το ευρώ υπάρχει ένας πρωθυπουργός που δημόσια έχει διαφωνήσει με την σκοπιμότητα του «κουρέματος» και ένα κόμμα που επίσης θεωρεί ότι εκχωρούμε κρίσιμο μέγεθος εθνικής κυριαρχίας. Είναι προφανές ότι οι συμφωνίες του Γ.Α.Παπανδρέου έχουν εγκλωβίσει την χώρα μας για μια τουλάχιστον δεκαετία.
Αυτή η μικρή κόγχη γης , που είναι η πατρίδα μας , η Ελλάδα , πέρασε πολλά στην πορεία της , το σώμα της τραυματίστηκε πάμπολλες φορές από διαφορετικούς κάθε φορά επιδρομείς και τους ντόπιους συνεργάτες τους , αλλά επέζησε । Κατά τον ίδιο τρόπο και την σημερινή κρίση , μπορούμε και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και παλικαρίσια. Με καρτερία και υπομονή. Όπως έλεγε ο Φ.Νίτσε « Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό».

[1] Γ.Σεφέρης :Τετράδιο Γυμνασμάτων /Άντρας , περιλαμβάνεται στα Ποιήματα του Γ.Σεφέρη, Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ σελ.120
[2] Φ.Νίτσε :Ίδε ο Άνθρωπος, Εκδόσεις Αλμωπός, Μετάφραση Ι.Ζερβός , σελ. 168
[3] Φ.Νίτσε :Ίδε ο Άνθρωπος, Εκδόσεις Αλμωπός, Μετάφραση Ι.Ζερβός , σελ. 56
[4] Φ.Νίτσε : Λυκόφως των ειδώλων, Εκδοτική Θεσσαλονίκης , μετάφραση Ζ.Σαρίκας, σελ. 14