Με τον λόγο του Μακρυγιάννη, στο δρόμο προς την κάλπη

"Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί , και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και   φτωχοί  και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι , όσοι αγωνιστήκαμεν , αναλόγως ο καθείς , έχομεν να ζήσωμεν εδώ.Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί , να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος .Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς "εγώ";Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση , ή χαλάση , να λέγη εγώ.Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν , τότε να λένε "εμείς".Είμαστε εις το "εμείς " κι όχι εις το "εγώ".Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση , αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν , να ζήσωμεν όλοι μαζί.'Εγραψα γυμνή την αλήθεια , να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν' αγωνίζονται δια την πατρίδα τους , δια την θρησκεία τους , να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε :"Έχομεν αγώνες πατρικούς , έχομεν θυσίες ", αν είναι αγώνες και θυσίες.Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζωνται  εις το καλό της πατρίδας τους , της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι καλά δικά τους.Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά , όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και νάχουν την επιρροή για ικανότη."