Το έργο του Μάρτιν Χάϊντεγκερ «ΝΙΤΣΕ:Η βούληση για ισχύ ως τέχνη»(Εισαγωγή Γ.Μαγγίνη, Μετάφραση Γ.Ηλιόπουλος ,επιστημονική θεώρηση Γ.Ξηροπαϊδης σελ. 376) , που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πλέθρον , αποτελεί κλασσικό και απαραίτητο έργο για την μελέτη του Φ.Νίτσε αλλά και αντιπροσωπευτικό της εξέλιξης που έλαβε η σκέψη του Χάϊντεγκερ από τα πρώτα της βήματα μέχρι την μεταπολεμική στροφή. Ο Νίτσε ερμηνεύεται ως μεταφυσικός στοχαστής και μάλιστα ως τελευταίος μεταφυσικός στοχαστής .Συγχρόνως ερευνάται η βιογραφική και εργογραφική του εξέλιξη για να υποδειχθεί ο τρόπος που φτάνει στο τελευταίο χρονικά βιβλίο του ,την «Βούληση για ισχύ» , που ερμηνεύεται ως βούληση για τέχνη .Συγχρόνως θα απορρίψει την προσέγγιση στο Νίτσε από τον θεωρητικό του εθνικοσοσιαλισμού Α.Μπόιμλερ αλλά και αυτή που θα συνθέσει ο Κ.Γιάσπερς. Για τον Χάϊντεγκερ , η νιτσεϊκή βούληση για ισχύ « δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ουσία της βούλησης .Η βούληση για ισχύ είναι επομένως βούληση για βούληση , δηλαδή το να βούλεσαι σημαίνει :να βούλεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό »(σελ. 92), που όμως δεν σημαίνει έναν εγκλεισμό «του Εγώ στις δικές του καταστάσεις»(σ.106) , αλλά «αποφασιστική ανοικτότητα»(σ.106).Σε αυτό το σημείο ο Χάϊντεγκερ θα προσεγγίσει τον στοχασμό του Νίτσε δια μέσου του Αριστοτέλη και της πραγματείας του «Περί Ψυχής», αλλά και του Πλατωνικού Φαίδρου.Βεβαίως για να συνδέσει την βούληση για ισχύ με την Τέχνη θα καταφύγει σε ένα από τα πρώτα έργα του Νίτσε «Την γέννηση της τραγωδίας» , όπου θεωρείται ότι η ύπαρξη διασώζεται ως τέχνη και για αυτό η «η τέχνη είναι η εξέχουσα αντίρροπη κίνηση κατά του μηδενισμού»(σ.141).Διευκρινίζει μάλιστα ότι η νιτσεϊκή ισχύ δεν έχει σχέση με τα «μυώδη μπράτσα»(σ.192), αλλά με την ικανότητα να πραγματωθεί ο ύψιστος προσδιορισμός της ουσίας του είναι –εδώ. Επισημαίνει δε ότι για τον Νίτσε «είναι αδύνατο να είναι κανείς καλλιτέχνης , χωρίς να είναι ασθενής»(σ.194), ενώ προσπαθεί να συλλάβει την διαφορά κλασικού και ρομαντικού(σελ.223).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου