Πρόκειται για τις δύο απόπειρες του ξένου παράγοντα να κλείσουν δύο θέματα που αφορούν τον ελληνισμό , το Κυπριακό και το Μακεδονικό με βλαπτικό γι΄αυτόν τρόπο. Η πρώτη απέτυχε διότι στο τιμόνι της Κύπρου βρισκόταν ο Τάσος Παπαδόπουλος ενώ η κυβέρνηση Καραμανλή κράτησε ουδέτερη στάση.Η δεύτερη από ότι φαίνεται έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας επειδή στην ηγεσία της χώρας βρίσκονται οι Τσίπρας, Καμμένος, Κοτζιάς, Προκόπης Παυλόπουλος. Όμως και στα δύο στρατεύθηκαν με ενθουσιασμό οι διανοούμενοι και ο πολιτικός χώρος της εξημερωμένης κατά Κονδύλη αριστεράς. Στο πρώτο διόλου δεν προβληματίστηκαν ποίοι ήταν οι δημιουργοί του, ποία ήταν τα συμφέροντα τους, ούτε τις συνέπειες που θα είχε για τον ελληνισμό η διάλυση του κυπριακού κράτους , η επέκταση της τουρκικής κυριαρχίας και στο ελεύθερο τμήμα καθώς και η θεσμική εμπλοκή του ξένου παράγοντα στο κυπριακό κράτος μετά την τυπική λήξη της αποικιοκρατίας. Στο δεύτερο διόλου δεν προβληματίστηκαν αν η παρούσα κυβέρνηση δικαιούται να παραχωρήσει σε έναν τρίτο , την ιθαγένεια και την γλώσσα που ανήκουν στον διαχρονικό ελληνισμό, ούτε αν δικαιούται να αποδεχτεί τον αλυτρωτισμό ενός κράτους κατά ενός μέρους της ελληνικής επικράτειας. Βεβαίως και στις δύο περιπτώσεις οι διανοούμενοι της εξημερωμένης αριστεράς τραγούδαγαν την ίδια μονότονη αντιεθνικιστική μελωδία για να αποκρύψουν το θλιβερό γεγονός ότι εξυπηρετούν τα ιδιοτελή σχέδια τρίτων δυνάμεων. Χάρις το δημοψήφισμα ο κυπριακός ελληνισμός απέρριψε με πλειοψηφία 75% το σχέδιο Ανάν. Τίποτε φοβερό από όσα τρομερά τον απειλούσαν ότι θα του συμβούν δεν ακολούθησαν. Οι πύλες της κολάσεως δεν άνοιξαν και σήμερα η Κύπρος μπορεί να έχει ένα σημαντικό ρόλο και να είναι μαζί με πολύ σημαντικές δυνάμεις που στην περίπτωση αποδοχής του σχεδίου Ανάν(να σημειώσω ότι ακόμη και ο Σ.Μάνος εντόπισε τις αρνητικές του συνέπειες) δεν θα μπορούσαν να είναι. Στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρνήθηκε την διενέργεια δημοψηφίσματος και ουσιαστικά εγκλώβισε σε αυτή και τις επόμενες κυβερνήσεις που φοβούμαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να την απορρίψουν αν στην FYROM γίνει αποδεκτή. Βεβαίως η ιστορία θα είναι αμείλικτη έναντι των δημιουργών της και θα έχουν την αιώνια καταδίκη της . Όμως η απουσία ηγετών με την ικανότητα, το σθένος και το ήθος του Τάσου Παπαδόπουλου είναι σήμερα εξαιρετικά έντονη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου