Δευτέρα 3 Ιουνίου 2019

Δαμιανός Βασιλειάδης: Παγκοσμιοποίηση, νέα τάξη, ελληνισμός, εκδόσεις Στοχαστής ,Αθήνα 2012,σελ. 304.




Ένα από τα διαυγέστερα κείμενα πολιτικής και ιστορίας που έχουμε διαβάσει το τελευταίο διάστημα αποτελεί το έργο του Δαμιανού Βασιλειάδη. Ο ίδιος έχει μια μακρά πλέον διαδρομή που συνδύαζε την αταλάντευτη πίστη σε αρχές και αξίες με την εντιμότητα. Κατά την διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε επικεφαλής του ΠΑΚ στην Δυτική Γερμανία και στην συνέχεια μέλος της πρώτης Κ.Ε.του ΠΑΣΟΚ ενώ είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρη. Το 1977 όταν πολλοί συνέρρεαν στο ΠΑΣΟΚ για να ρευστοποιήσουν τις πραγματικές ή ανύπαρκτες ιστορικές περγαμηνές τους ο ίδιος αποχωρούσε αφού είχε δει έγκαιρα που θα κατέληγε.
Η θέση του ελληνισμού στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης και της ανόδου του νέου οθωμανισμού έχει πολλές προκλήσεις. Η Τουρκία διαμορφώνει ένα εκρηκτικό τρίγωνο με την Ελλάδα και το Ισραήλ. Επιδιώκοντας να επικρατήσει στην ανατολική Μεσόγειο και να αναδειχθεί σε ηγέτη όλου του μουσουλμανικού κόσμου έρχεται σε σύγκρουση τόσο με την Ελλάδα όσο και με το Ισραήλ. Παρόλα αυτά η Τουρκία αισθάνεται υπαρξιακή απειλή από το κίνημα των Κούρδων αφού αυτό μοιραία σε κάποια στιγμή θα αμφισβητήσει την σημερινή της πραγματικότητα. Γράφει ο Δ.Βασιλειάδης: " Το Ισραήλ είναι πραγματικά ένα ανεξάρτητο κράτος, όπου ο πολίτης σέβεται το κράτος και το κράτος σέβεται τον πολίτη. Και αυτό σχεδόν σε "απόλυτη" μορφή. Δεν έχει καμία σχέση με το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και το διαλυμένο και φαύλο κομματικό κράτος, που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Επιπλέον , είναι ένα κράτος με προχωρημένα τεχνολογία στα στρατιωτικά συστήματα και όχι μόνο(σελ.76). Για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ο συγγραφέας συμπεραίνει ότι "ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, για να δημιουργήσει μεθοδευμένα και σταδιακά ένα πολυπολιτισμικό, πολυφυλετικό και πολυεθνικό κράτος και να μας υπαγάγει σταδιακά και ύπουλα ως δορυφόρο στην περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη που λέγεται Τουρκία και νεο-οθωμανισμός"(σελ. 124). Διόλου συμπτωματικό είναι στο άμεσο περιβάλλον του Γ.Παπανδρέου βρέθηκαν ο Ν.Κοτζιάς και ο Γ.Βαρουφάκης. Ο Δ.Βασιλειάδης μας καλεί να δώσουμε σημασία ως έθνος ,στο φρόνημα, στην αποτρεπτική ισχύ και στην διαμόρφωση των αναγκαίων συμμαχιών. Ακολουθώντας τον Π.Κονδύλη μας συμβουλεύει να μην συγχέουμε την επιθυμία με την πραγματικότητα. Ορθά τονίζει ότι "ο εποικισμός της Ελλάδας από λαθρομετανάστες,κυρίως από ισλαμικές χώρες, υπηρετεί άμεσα και έναν άλλο στόχο, τη δημιουργία στην Ελλάδα ισχυρής και πολυπληθούς ισλαμικής μειονότητας, ως μελλοντικής πέμπτης φάλαγγας, της οποίας την προστασία και κινητοποίηση θα αναλάβει εργολαβικά η γειτονική Τουρκία ή κάποια άλλη χώρα, (δεν έχει σημασία ποια) για να την χρησιμοποιήσει ως μοντέρνο και "ειρηνικό" τρόπο κατοχής και ελέγχου της χώρας"(σελ.224). Ο Δ.Βασιλειάδης θα αναδείξει τον ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο του εθνομηδενισμού και το γεγονός ότι ένα μέρος της αριστερής διανόησης όχι μόνο δεν διαφώνησε με την παγκοσμιοποίηση αλλά αναδείχθηκε σε βασικό συστατικό της στοιχείο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου