Σε μια διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχουμε αποσαφηνίσει τι θέλουμε εμείς να πετύχουμε αλλά και να γνωρίζουμε τις επιδιώξεις του αντιπάλου.
Μετά την ανακάλυψη του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ ήταν βέβαιο ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις θα αυξάνονταν. Το γεγονός αυτό δεν υποτιμά το γεγονός ότι η Κύπρος έτσι και αλλιώς έχει σημαντική γεωπολιτική σημασία, που είναι απαραίτητη σε κάθε δύναμη που δραστηριοποιείται στην περιοχή. Ειδικά ο νεο-οθωμανισμός που επιδιώκει να κυριαρχήσει στην Μέση Ανατολή, να εμφανιστεί ως προστάτης όλων των μουσουλμάνων και να επανιδρύσει το χαλιφάτο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να κάνει κανενός είδους παραχώρηση αλλά αντίθετα θα διεκδικήσει περισσότερα από όσα διαθέτει.
Η Τουρκία έναντι ποίου ανταλλάγματος θα παραχωρούσε έδαφος και θα απέσυρε τις στρατιωτικές της δυνάμεις από την Κύπρο;
Νομίζω ότι δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι που να την ενδιαφέρει και δεν θα αποτελεί ακαριαίο ή βραχύ θάνατο για τον κυπριακό ελληνισμό.
Αν προσφέρουμε όσα πρόσφερε η Συμφωνία της Ζυρίχης, δηλαδή θέση αντιπροέδρου και δικαίωμα veto το κράτος θα καταστεί για άλλη μια φορά δυσλειτουργικό , ακριβέστερα θα πάψει να λειτουργεί. Ακόμη χειρότερα αν προσφέρουμε εναλλασσόμενη προεδρία αυτό ισοδυναμεί με παραχώρηση στην Τουρκία δικαιωμάτων πάνω σε όλο το νησί.
Η επανένωση του νησιού με την σημερινή πληθυσμιακή σύνθεση επίσης θα ήταν καταστροφική. Οι έποικοι που μεταφέρθηκαν το 1974 στο νησί μετρούν πλέον αρκετές δεκαετίες και δεν πρόκειται φυσικά να φύγουν. Οι ελληνοκύπριοι σε αυτή την περίπτωση θα επιβαρυνθούν με τα βάρη της οικονομικής ανόρθωσης μιας περιοχής που δεν ελέγχουν, ενώ σταδιακά θα χάνουν και αυτή που σήμερα κατέχουν.
Βεβαίως αν γίνει αποδεκτό το καθεστώς το εγγυητριών δυνάμεων, θα περιοριστεί η ανεξαρτησία της Κύπρου και η Τουρκία θα διατηρήσει το δικαίωμα επέμβασης όταν θεωρήσει ότι θίγονται τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων.
Η Κύπρος χωρίς το ελλαδικό κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει. αλλά και αυτό χωρίς την Κύπρο θα κινδυνεύσει θανάσιμα.
Συνεπώς δεν υπάρχουν προοπτικές λύσεις, ενώ οι ενδεχόμενες λύσεις που έχουν προταθεί είναι δυσμενέστερες για τον κυπριακό ελληνισμό.Το κυπριακό κράτος είναι απαραίτητο να εξακολουθήσει να υπάρχει ούτε να χωριστεί, ούτε να αφομοιωθεί. Ο κίνδυνος η αμερικάνική πλευρά να επιχειρήσει στο μέλλον να εξευμενίσει την Τουρκία με ελληνικά έξοδα δεν θα πρέπει να μας καθησυχάζει ως προς την σημερινή συνεργασία και τα οφέλη της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ίσως ο καλύτερος σύμμαχος μας τελικά είναι ο νεο-οθωμανικός μαξιμαλισμός.
Μετά την ανακάλυψη του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ ήταν βέβαιο ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις θα αυξάνονταν. Το γεγονός αυτό δεν υποτιμά το γεγονός ότι η Κύπρος έτσι και αλλιώς έχει σημαντική γεωπολιτική σημασία, που είναι απαραίτητη σε κάθε δύναμη που δραστηριοποιείται στην περιοχή. Ειδικά ο νεο-οθωμανισμός που επιδιώκει να κυριαρχήσει στην Μέση Ανατολή, να εμφανιστεί ως προστάτης όλων των μουσουλμάνων και να επανιδρύσει το χαλιφάτο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να κάνει κανενός είδους παραχώρηση αλλά αντίθετα θα διεκδικήσει περισσότερα από όσα διαθέτει.
Η Τουρκία έναντι ποίου ανταλλάγματος θα παραχωρούσε έδαφος και θα απέσυρε τις στρατιωτικές της δυνάμεις από την Κύπρο;
Νομίζω ότι δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι που να την ενδιαφέρει και δεν θα αποτελεί ακαριαίο ή βραχύ θάνατο για τον κυπριακό ελληνισμό.
Αν προσφέρουμε όσα πρόσφερε η Συμφωνία της Ζυρίχης, δηλαδή θέση αντιπροέδρου και δικαίωμα veto το κράτος θα καταστεί για άλλη μια φορά δυσλειτουργικό , ακριβέστερα θα πάψει να λειτουργεί. Ακόμη χειρότερα αν προσφέρουμε εναλλασσόμενη προεδρία αυτό ισοδυναμεί με παραχώρηση στην Τουρκία δικαιωμάτων πάνω σε όλο το νησί.
Η επανένωση του νησιού με την σημερινή πληθυσμιακή σύνθεση επίσης θα ήταν καταστροφική. Οι έποικοι που μεταφέρθηκαν το 1974 στο νησί μετρούν πλέον αρκετές δεκαετίες και δεν πρόκειται φυσικά να φύγουν. Οι ελληνοκύπριοι σε αυτή την περίπτωση θα επιβαρυνθούν με τα βάρη της οικονομικής ανόρθωσης μιας περιοχής που δεν ελέγχουν, ενώ σταδιακά θα χάνουν και αυτή που σήμερα κατέχουν.
Βεβαίως αν γίνει αποδεκτό το καθεστώς το εγγυητριών δυνάμεων, θα περιοριστεί η ανεξαρτησία της Κύπρου και η Τουρκία θα διατηρήσει το δικαίωμα επέμβασης όταν θεωρήσει ότι θίγονται τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων.
Η Κύπρος χωρίς το ελλαδικό κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει. αλλά και αυτό χωρίς την Κύπρο θα κινδυνεύσει θανάσιμα.
Συνεπώς δεν υπάρχουν προοπτικές λύσεις, ενώ οι ενδεχόμενες λύσεις που έχουν προταθεί είναι δυσμενέστερες για τον κυπριακό ελληνισμό.Το κυπριακό κράτος είναι απαραίτητο να εξακολουθήσει να υπάρχει ούτε να χωριστεί, ούτε να αφομοιωθεί. Ο κίνδυνος η αμερικάνική πλευρά να επιχειρήσει στο μέλλον να εξευμενίσει την Τουρκία με ελληνικά έξοδα δεν θα πρέπει να μας καθησυχάζει ως προς την σημερινή συνεργασία και τα οφέλη της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ίσως ο καλύτερος σύμμαχος μας τελικά είναι ο νεο-οθωμανικός μαξιμαλισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου