Βιβλιοπαρουσιάσεις

Βιβλιοκριτικές για την ΡΗΞΗ



1.Από τις Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ κυκλοφόρησε το βιβλίο του JAN WERNER MULLER : « Ένας επικίνδυνος νους : Η επίδραση του Κάρλ Σμίτ στον ευρωπαϊκό μεταπολεμικό στοχασμό » (σελ.446) ,σε μετάφραση της Α.Συριοπούλου και επιμέλεια του Α.Κιουπκιόλη. Αναφέρεται στον Γερμανό πολιτειολόγο και συνταγματολόγο Κάρλ Σμίτ , που παρά την σύντομη συνεργασία του με το ναζιστικό καθεστώς , οι επιρροές του απλώνονται σε όλο τον πολιτικό ορίζοντα. Μάλιστα μετά τον πόλεμο ένα μέρος της αριστερής διανόησης (όπως οι G.Agnolli, M.Tronti ,Negri,Agaben περιοδικό Telos και άλλοι )τον διάβασε με μοναδική εμμονή και πάθος (προπολεμικά ο Σμίτ διαλεγόταν με τον Λούκατς και τον Μπέντζαμιν). Το έργο είναι καλογραμμένο και διαβάζεται ευχάριστα και από τους μη ειδικούς. Όπως θα δούμε ο καθολικής προέλευσης Σμίτ αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό και στην συνέχεια με εχθρότητα από τα στελέχη των ναζί. Μεταπολεμικά αυτός που εκδήλωνε τον ανοικτό θαυμασμό του , ήταν ο Γάλλο-Ρώσος Α.Κοζέβ ειδικός στον Έγελο ,ο οποίος είχε δηλώσει ότι ο Κ.Σμίτ ήταν «ο μόνος με τον οποίο αξίζει κανείς να συζητά στη Γερμανία».Επίσης ο Ρ.Αρόν δια μέσου του μαθητή του Ζυλιέν Φρόιντ αντάλλαξε επιστολές και απόψεις μαζί του. Ένας άλλος «μαθητής» του ο κορυφαίος ιστορικός Ρ.Κόσελλεκ , υπήρξε φίλος και θαυμαστής του Π.Κονδύλη (είχε μιλήσει μάλιστα προς τιμή στο Γκαίτε στην Αθήνα και η ομιλία του δημοσιεύθηκε στην Νέα Εστία τεύχος 1747/8/2002).

2. Από τις Εκδόσεις ΟΚΤΩ κυκλοφορεί το βιβλίο του John Gray : «Μαύρη λειτουργία : Η αποκαλυπτική θρησκεία και ο θάνατος της Ουτοπίας » (σελ. 261), σε μετάφραση του Γ.Λαμπράκου. Ο συγγραφέας , σε αντίθεση με άλλους όπως ο Π.Κονδύλης , υποστηρίζει τον ουτοπισμό ,ως την μήτρα πολλών αρνητικών εξελίξεων , όπως της αχαλίνωτης χρήσης βίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι από την κριτική αυτή δεν εξαιρεί τον νεοφιλελευθερισμό , ο οποίος εξ αιτίας του ουτοπικού του σχεδίου για την εξαγωγή της δυτικής δημοκρατίας είναι υπεύθυνος για τις ανθρωπιστικές καταστροφές που συμβαίνουν σε χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο συγγραφέας καθηγητής στο LSE πέρασε από το Αγγλικό Συντηρητικό και στην συνέχεια Εργατικό Κόμμα τα οποία και απέρριψε .Για όσους ασχολούνται με τον Διαφωτισμό και τον Αντιδιαφωτισμό , περιέχει ενδιαφέρουσες απόψεις όπως : «Ο Διαφωτισμός διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ναζισμού. …Το επιχείρημα της Σχολής της Φραγκφούρτης , σύμφωνα με το οποίο ο ναζισμός ήταν η λογική εξέλιξη του Διαφωτισμού , είναι υπερβολικό περιέχει ωστόσο αρκετά ψήγματα αλήθειας ….Ενώ οι μεταγενέστεροι διαφωτιστές συμμερίζονταν μερικές από τις χειρότερες ιδέες του Αντιδιαφωτισμού , ο Αντιδιαφωτισμός περιείχε πολλά που δεν συμφωνούσαν με τη ναζιστική ιδεολογία….Ο Χέρντερ δεν αποδέχτηκε ποτέ κάποιου είδους ιεραρχία μεταξύ πολιτισμών ή φυλών (σε αντίθεση με κάποιους επιφανείς διαφωτιστές … Ο ντε Μέστρ θα τρομοκρατούνταν από τον αθεϊσμό των ναζί και τα δόγματά τους περί φυλετικής ανωτερότητας. Ως προς τις σημαντικές απόψεις , η ναζιστική ιδεολογία και η σκέψη του Αντιδιαφωτισμού είναι αντίθετες » (σελ. 74, 75).