ΡΗΞΗ φ. 158/3.2020 Στα ΝΕΑ 22.2.2020 ο Μ.Δρουσιώτης δημοσιεύει το δεύτερο άρθρο σε ελλαδική εφημερίδα μετά από αυτό που δημοσίευσε την προηγούμενη Κυριακή στο ΒΗΜΑ.
Πρόκειται για μια συρραφή από ιδεοληψίες και ανακρίβειες που δεν δικαιολογούνται από όποιον έχει στοιχειώδη γνώση της ιστορίας και γεωπολιτικής πραγματικότητας. Σε αυτό που οδηγεί η αποδοχή των σκέψεων του είναι η υποταγή του κυπριακού ελληνισμού και του ελλαδικού κράτους στην Τουρκία.
Γράφει λοιπόν : "η πηγή των εθνικών προβλημάτων της Κύπρου είναι η άρνηση της να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα ότι ανήκει στη Δύση. Η συμπόρευση με τη Δύση είναι η μόνη που διασφαλίζει αρμονική συνύπαρξη με τους Τουρκοκύπριους και κατ' επέκταση, ομαλές σχέσεις με την Τουρκία".
Όμως δεν υπήρξε άλλη περίοδος που η Κύπρος να είναι τόσο ταυτισμένη με την Δύση όσο η σημερινή. Το γεγονός αυτό, όπως καθημερινά διαπιστώνεται, δεν εξομάλυνε διόλου τις σχέσεις με την Τουρκία, διότι η τελευταία θεωρεί ότι έχει στην Κύπρο σημαντικά απαράγραπτα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ξεκίνησε σταδιακά ο αναπροσανατολισμός της στην εξωτερική της πολιτική. Η συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο,θεμελιώθηκε στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που προέκυψαν από τα κοιτάσματα των ΑΟΖ τους, αλλά και από τη ορθή κοινή διαπίστωση ότι οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες του νεοθωμανισμού στην Ανατολική Μεσόγειο είναι υπαρκτή απειλή για όλες τις χώρες της περιοχής . Στο ίδιο διάστημα στην συμμαχία προστέθηκαν οι ΗΠΑ που διέκοψαν το εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο, αλλά και η Γαλλία που εμπλέκεται άμεσα με στρατιωτικά μέσα. Προφανώς οι γαλλικές και οι αμερικάνικες εταιρείες έχουν σημαντικά οικονομικά συμφέροντα που δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αλλά και οι ΗΠΑ βλέπουν ως μια ευκαιρία η Ευρώπη να αποδεσμευθεί από το μονοπώλιο του ρώσικου φυσικού αερίου.
Συνεπώς ο Μ.Δ λανθασμένα δεν διαπιστώνει κάτι εξαιρετικά κραυγαλέο: ότι η Κύπρος ταυτίζεται με την Δύση και αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος διάστασης με την Τουρκία και όχι εξομάλυνσης των σχέσεων.
Όμως γράφει και άλλα που στην πραγματικότητα συνιστούν αποδοκιμασία την ενωτικού αντιαποικιακού αγώνα 1955-1959 στον οποίο αποδίδει ένα μεταγενέστερο γεγονός την απώλεια του 37% της Κύπρου, που όμως δεν συνδέεται με αυτόν αλλά με την Συμφωνία της Ζυρίχης και όσα στην συνέχεια ακολούθησαν. Μάλιστα στον αγώνα αυτό αποδίδει την παράπλευρη απώλεια, όπως γράφει, "τον αποδεκατισμό των Ελλήνων της Πόλης". Αλλά και εδώ η αιτία είναι η βεβαιότητα της τουρκικής πλευράς πως ότι και να έπραττε κατά του ελληνισμού δεν θα λάμβανε από το ελληνικό κράτος την κατάλληλη απάντηση.
Τελικά καταλήγει ότι η Κύπρος και ο ελληνισμός γενικότερα πρέπει να εγκαταλείψει την συμμαχία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.Πρόκειται για τον διακαή πόθο των Τούρκων ώστε να κάμψει την αντίσταση στα επεκτατικά του σχέδια. Γράφει :"Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν κάνει τριμερείς συνεργασίες με όλες τις χώρες της περιοχής, οι οποίες δεν βελτίωσαν ούτε στο ελάχιστο την καθημερινότητα.μας. Η μόνη τριμερής συνεργασία που θα είχε νόημα και θα άλλαζε τη ζωή μας προς το καλύτερο -τολμώ να υποστηρίξω δραματικά προς το καλύτερο - είναι μεταξύ Ελλάδος, Τουρκίας και Κύπρου , με λυμένο το Κυπριακό". Όμως τέτοιες διεθνείς συνεργασίες αποσκοπούν να αντλήσουν τα ενεχόμενα μέρη γεωπολιτική ισχύ, δευτερευόντως όταν ξεκινήσει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα υπάρξει μια όχι ευκαταφρόνητη ωφέλεια. Ούτε οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού είναι βέβαιο ότι θα βελτιώσει την σημερινή κατάσταση και δεν θα είναι η αφετηρία προβλημάτων. Μια δίκαιη και βιώσιμη λύση προυποθέτει την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού, το κράτος να είναι βιώσιμο, δίχως εγγυήσεις τρίτων δυνάμεων
Ο Μ.Δ.( που για ένα διάστημα υπήρξε σύμβουλος του προέδρου Ν.Αναστασιάδη) ολοφύρεται γιατί "αναλισκόμαστε σε αντιτουρκικές συμμαχίες με το Ισραήλ". Όμως γιατί ένα κράτος όπως η Κύπρος που ένα μέρος της επικρατείας της εξακολουθεί να κατέχεται από τον εισβολέα και κάθε προσπάθεια για ειρηνική επίλυση έχει αποτύχει δεν θα πρέπει να αναζητά αξιόπιστους συμμάχους ώστε να μην είναι μόνη της απέναντι του; Γιατί είναι προτιμότερη η συμμαχία με τον Τούρκο εισβολέα;
Ο Μ.Δ. με μια σειρά ανακρίβειες και ιδεοληψίες μας επαναλαμβάνει τις τουρκικές επιδιώξεις.Δεν μπορώ να κατανοήσω τους λόγους που βρίσκει φιλόξενο βήμα σε μεγάλες ελληνικές εφημερίδες, αφού και αυτά που επιθυμεί να υποστηρίξει, τα υποστηρίζει μάλιστα με λανθασμένο τρόπο.
Οι συμμαχίες για τον ελληνισμό είναι αναγκαίες αλλά προϋποθέτουν το δικό του μέχρι εσχάτων φρόνημα αντίστασης. Συνεπώς να ενισχύσει την στρατιωτική του ικανότητα με μέτρα όπως η Κύπρος να αποκτήσει την δική της πολεμική αεροπορία, στην Ελλάδα η στράτευση να γίνεται στα 18, να επεκταθεί η διάρκεια, να εκπαιδεύονται και οι γυναίκες στα όπλα και άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου