Φ.ΝΙΤΣΕ :Ο Θεός είναι νεκρός

«Δεν ακούσατε για εκείνον τον τρελό που κρατούσε ένα αναμμένο φανάρι μέρα μεσημέρι κι έτρεχε στην πλατεία της αγοράς φωνάζοντας ασταμάτητα : «Γυρεύω το Θεό! Γυρεύω το Θεό!»- Επειδή όμως πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν πίστευαν στο Θεό , ξέσπασε ηχηρό γέλιο. Μήπως χάθηκε αυτός ;ρώτησε κάποιος .Μήπως έχασε το δρόμο του σαν το μικρό παιδί ; είπε κάποιος άλλος .Ή μήπως κρύβεται ; Μήπως μας φοβάται ; Μήπως μπάρκαρε στο πλοίο ; Μήπως ξενιτεύτηκε ;-Τέτοια έλεγαν και γελούσαν . Ο τρελός πήδησε ανάμεσά τους και τους διαπέρασε με τη ματιά του. «Που είναι ο Θεός ;» φώναξε . «Θα σας πω εγώ! Τον σκοτώσαμε –εσείς κι εγώ ! Όλοι είμαστε δολοφόνοί του! Αλλά πως το κάναμε αυτό ; Πώς μπορέσαμε να αδειάσουμε τη θάλασσα ; Ποιός μας έδωσε το σφουγγάρι για να σβήσουμε όλο τον ορίζοντα ;Τι κάναμε όταν κόψαμε την αλυσίδα που ενώνει τούτη τη γή με τον ήλιο της; Προς τα που κινείται αυτή τώρα ; Πίσω ,πλάγια, μπροστά , πρός όλες τις μεριές ;Υπάρχει ακόμα ένα πάνω κι ένα κάτω ; Δεν περιπλανιόμαστε μέσα σ’ένα ατέλειωτο μηδέν ; Δεν νιώθουμε την ανάσα του κενού χώρου ; Δεν κάνει περισσότερο κρύο ; Δεν έρχεται η νύχτα , πάντα η νύχτα πάνω μας ; Δεν πρέπει ν’ ανάβουμε φανάρια στο καταμεσήμερο ; Δεν ακούμε ακόμη τίποτε από το θόρυβο του κάνουν οι νεκροθάφτες που θάβουν το Θεό ; Δεν μυρίζουμε ακόμη τίποτε από τη θεική αποσύνθεση; Και οι θεοί αποσυντίθεται ! Ο Θεός είναι νεκρός ! Ο Θεός παραμένει νεκρός ! Κι εμείς τον σκοτώσαμε ! Πως να παρηγορηθούμε εμείς , οι φονιάδες των φονιάδων ; Κάτω απ’ το μαχαίρι μας μάτωσε ότι πιο άγιο και πιο ισχυρό είχε ως τώρα ο κόσμος – ποιός θα μας καθαρίσει απ’ αυτό το αίμα ; Ποιός νερό μπορεί να μας πλύνει ;Ποιούς εξιλασμούς , ποιά ιερά παιχνίδια πρέπει να εφεύρουμε ; Το μέγεθος αυτής της πράξης δεν είναι πολύ μεγάλο για μας ; Δεν πρέπει να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι θεοί απλώς για να φαινόμαστε άξιοι της ; Ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη πράξη – κι όποιος γεννηθεί μετά από μας θα ανήκει , χάρη σε τούτη την πράξη , σε μια ιστορία ανώτερη από κάθε ιστορία που υπήρξε μέχρι τώρα !»Εδώ σιώπησε ο τρελός και ξανακοίταξε τους ακροατές του – κι εκείνοι έμεναν όλοι άλαλοι και τον κοίταζαν έκπληκτοι .»

Φ.ΝΙΤΣΕ :ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ,απόσπασμα από την παράγραφο 125 (Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ,Μετ.Λ.Τρουλινού)